Chapter 8 Mahal ko parin s'ya

For the 2nd time, He left me again. Now, I don't know how to move. Tulala lang ako buong mag hapon at umiiyak. He really left me. 

W-why? Bakit di nya maintindihan ang gusto ko?

Bat ang daling iwan nya ko.

He loves me, right? 

Pero bakit ang dali daling iwan ako. 

Ano ba ginawa ko?

He told me, He told me na wag ako iiyak ng dahil sa kanya pero sya? Binibigyan ako ng dahilan para iyakan sya?! Bakit ang sakit sakit? Bakit mas nakikinig sya kesa sa iba? Bakit hindi man nya ko ipag laban. Why?

Bakit ang dali dali. Ang sakit sakit kasi, Sobrang dali lang ng lahat sa kanya. Ang pang iiwan sakin, Ang pang iiwan sa ere?! Ano pang sinasabi nya na mahal nya ko kung iiwan nya lang din ako?

I'm tired of this feelings  but i love him, I need him. Why he leave me? Because of ari's words! He can leave me like this?! Pano naman ang nararamdaman ko? Hindi nya ba inisip na mas sasaktan nya ko sa ginagawa nya? I want to be happy but i can't. i can't, Habang wala sya. He's my happiness. 

Gusto ko syang makausap, Gusto ko syang makausap at paintindi lahat ng nang yayare, Pero umalis na sya? Gustong gusto ko syang makausap. 

Niyakap ko ang unan sa tabi ko at pagod na pagod sa kakaiyak. Ilang oras na ba ko umiyak? three? Or four? Wow! Nakakaya ko pala to. Hindi ako ganito kay Ate? Tuwing gabi lang ako umiiyak. Pero sa kanya? Laki ng sugat ng iniwan nya. 

NAGIsing ako dahil sa sinag ng araw, at sabay ng sakit ng tyan ko. Unti unti akong bumangon pero nakaramdam ako ng pagod. Sobrang pagod at nahihilo ako. Ni hindi ko nga magawang makatayo dahil sa sama ng pakiramdam ko. Kaya ang ending nakaupo ako sa lapag dahil sa pag pipilit kong tumayo. 

Pero pinilit ko parin ang hanapin ang cellphone ko, Kinapa kapa ko to sa kama ko kahit nakapikit. Umupo ako sa kama at huminga ng malalim. I'm thirsty and tired! I'm not feeling well. Shit. 

Hinilot ko ang sintido ko at nakita kong lobat ang cellphone ko, Wala akong magawa dahil wala din naman akong matatawagan na pwedeng mag alaga sakin. Kaya itinulog ko nalang to.

Third person's Pov

"W-what?! You leave her again?" he nodded. He looks hurt and exhausted. 

Hindi makapaniwala si Julia sa nalaman nya, Hindi nya alam kung san sya pupunta dahil pag pumunta sya kela Julia alam nyang sesermonan sya nito pero wala syang choice kundi tanggapin kaya eto, Pasok sa kaliwang tenga labas sa kana. Napakamot pa sya ng ulo.

Dobleng sakit ang nararamdaman nya dahil sa totoo lang hindi nya alam ang gagawin nya. Ari is right. Walang patutunguhan ang pag mamahalan ng mga ito. Dahil walang nag mamahal na kaluluwa at buhay na to. Pareho lang sila masasaktan kaya mas inisip nya ng layuan to atleast baka mawala ang nararamdaman nito sa kanya.

But he's wrong, Kahit anong gawin nya ay si Cyan at si Cyan parin ang nasa isip nya. Alam nyang umiiyak to dahil sobrang iyakin nito. He loves her more than what julia's think. Sobrang sakit ng nararamdaman nya pero mas pinipili nalang nya to dahil ito ang tama.

Mali ang panahon para sa kanilang dalawa, Kahit san tignan walang tama, isa lang ang tama yun ang pag mamahal. Walang mali sa pag mamahal sadyang wala lang silang laba sa tadhana.

"Muka kang tanga alam mo yun?" tumango ito kay Julia. "Bakit di mo nalang sya puntahan at kausapin. Sigurado akong maraming tanong sa utak yun. Dahil sa pang iiwan mo bigla."

"I know. Pero baka pag nakita ko sya, Hindi ko na sya magawang iwan. I love her, Julia. I love her so much." tumawa si Julia ng mapakla.

"Hirap ng pag mamahal nyo maling panahon pa. Kaya ganyan, Masakit sa dibdib" 

She's right, Yan agad ang pumasok sa utak nya. 

"Mahirap pala mag mahal, Kung buhay lang ako. Hinding hindi ko sya sasaktan ng ganito. Ipapadama ko sa kanya kung gaano ko sya kamahal. Nang nakikita ng lahat." 

"Hirap." She patted his shoulder then leave.

Huminga ito ng malalim, Kahit anong pigil nya sa sarili nya at lalo lang sya nahuhulog kay Cyan. Gusto nya itong makita pero maraming pumipigil sa isipan nya. He is sure na hindi pa to kumakain. Sobrang nasaktan sya ng makita nya ang mukha nito, Sobrang takot na takot ito sa mga salitang binibitawan nya. Kahit anong gawin sya, sobrang nasasaktan sya. Kung mas pipiliin nya ang sarili nya sa tabi nito mas lalo lang silang masasaktan na dalawa. Wala syang choice, Eto lang ang meron. Baka mapigilan nya pa ang nararamdaman nito,  Di bale sya nag masaktan wag lang ang babaeng mahal nya.

Kinabukasan ay patago syang nag lalakad, Alam nyang di sya makikita ng ibang tao pero gusto nya lang tong sulyapan mula sa malayo, Nag hintay sya sa malayo at umaasa syang papasok ito pero he's wrong, Walang Cyan na pumasok. Pumunta pa sya sa room nito pero walang katabi si Aron. Kahit si Aron nag tataka kung bakit di to pumasok. Kahit si Julia nakatingin sa kanya at nakakunot ang noo. Inisip nya lang na baka di to pumasok dahil napuyat sa kakaiyak and he hurts bigtime! Nakakaramdam sya ng paninikip sa dibdib at dahan dahan tong sinuntok

Natapos ang klase sa maga ay nakatingin lang sya sa malayo at di umaalis sa room. 

Is she okay?

 Yan ang tanong sa isipan nya. Gusto nya na itong puntahan pero mas gusto nya nalang to tignan sa malayo. 

"Puntahan mo na?" napatingin sya kay Julia na kunyare may kausap sa cellphone at nakatingin sa kanya. 

"W-wag na" he said. 

"Wag kang mag pakita sa kanya, Check her. Hindi ka maka ugaga dyan" she said again. "Papunta na si Aron dun."

Mabilis akong tumayo at tumakbo. Nag teleport ako at nasa bahay na agad ako. Binuksan ko ang pinto pero hindi to naka lock? May pumasok ba dito?

Mabilis akong nag teleport sa harap ng kwarto nya at pumasok dun. Tumagos ako sa pinto at nakita ko syang hinang hina. Nakapikit to at tinatawag ang pangalan ko.

"M-multo" 

"D-don't leave me" 

Halos manigas sya sa kinatatayuan nya. Hindi nya alam kung lalapit ba sya o hindi. Walang nag aalaga sa kanya. Hirap na hirap sya. Umiiyak ito habang tinatawag ang pangalan nya. Parang winasak ang puso nya dahil dun. 

"M-multo, P-please.... S-stay." 

Unti unti nyang nilakad ang paa nya papunta dito, Sobrang nang hihina sya sa nakikita nya. Yung babaeng mahal nya, Nahihirapan, Nang hihina. Umupo sya sa tabi nito at kita nya parin ang pag tulo ng luha nito.

"M-multo, M-mahal kita." 

Hindi nya maiwasan maiyak, Bakla na kung bakla pero sobrang nasasaktan sya sa nakikita nya. They love each other pero walang magawa. Bakit ang lupit ng tadhana, SObrang sakit ng ginagawa sa kanila Hindi ba pwede kami? Hindi ba pwdeng buhayin sya para pwede sila. Pero wala, Walang patay na nabubuhay. 

Hinawakan nya ang kamay nito at bigla nalang may pumasok sa pinto. Nagulat sya ng makita nya si Aron na hingal na hingal ay may dalang gamot. Pumasok agad ito sa loob ng Cr at mabilis na lumabas. May dala na itong tubig at alcohol. 

Mabilis nitong pinunasan ang babaeng mahal nya, Hindi nya maiwasan masaktan sa nakikita nya. May nag aalagang iba sa taong mahal nya. Masakit man iisipin pero kailangan to. Wala talaga syang magawa. Kahit anong gawin nya walang patutunguhan tong pag mamahal nya. Gusto man nya mag stay mas pipiliin nya nalang lumayo baka sakaling mawala ang nararamdaman nito.

Pero mas masakit talaga ang nakikita nya. 

Aalis sana sya pero biglang may humawak ng kamay nya sa gulat nya. "M-multo. W-wag mo kong iwan" She cried again. 

Napatingin sya kay Aron at nakita nya na nag tataka ito.

"M-multo?" 

Hindi nya pinansin yun pero pinunasan nya ang luhang tumutulo sa mata nito. Ang putla putla nya. May bimpo na noo nya. Sobrang lalim ng pag hinga nito at ang init ng leeg nya. Sya ba ang dahilan nito? Sya ba ang dahilan kaya nag kasakit ito.

"H-hindi kita iiwan." bulong nya sa sarili nya.

"Julia?" napatingin sya sa pinto. 

Nakita nya nga si Julia, Si Julia na mukang pagod kakatakbo. Pumunta agad to sa kama at nicheck ang init ito. Tumingin sa kanya si Julia at napailing ito.

"J-julia? Nakakakita ba si Cyan ng multo?" he asked to julia.

"Yes" maikling saad dito. "Why?"

"K-kanina pa nya sinasabi yung multo, Puro yun ang naririnig ko sakanya. Di kaya,Kaya sya nilagnat dahil sa takot sa multo." Gusto kong suntukin ang lalakeng ito.

"N-no. Sanay na syang nakakakita ng multo at may kaibigan syang multo." sagot ni Julia sa kanya.

"Susuntukin ko yan Julia pag di pa yan umalis?" Tinaasan sya nito ng kilay.

Diba dapat ikaw? Kasi ikaw ang dahilan nito?

Napaiwas sya ng tingin dahil sa sinabi ni Julia sa utak nito.

Kung hindi mo iniwan hindi sya mag kakaganito, Alam mong mahal ka ng babaeng to pero mas pinili mo syang saktan. 

Dugtong pa nito

"I'm sorry." 

~

Cyan's Pov

"Multo, Please. Wag mo kong iwan. Mahal na mahal kita"

"ANO BA?! HINDI MO BA KO NAIITINDIHAN? WALANG TAMA DITO! PAREHO TAYONG MASASAKTAN." he shouted.

"WALA NA KONG PAKIELAM! BASTA MAKASAMA LANG KITA KAHIT MASAKTAN AKO." iyak lang sya ng iyak habang naka luhod sa harapan ng lalakeng multo. 

Sobrang sakit ng nararamdaman nya at wala syang ibang ginawa kundi umiyak ng umiyak

"B-bakit ba?! Bakit ba di mo magawang manatili satabi ko?! Sabi mo mahal mo." napahinto ito sa sinabi ko.

"Yun nga e, Mahal kita at mas nakakabuti tong gagawin ko."

"N-nooooooooooo!"

"NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!"

"Cyan!!!" mabilis nyang dumilat.

Napahawak sya sa dibidb nya. "It was a dream" i whispered.

Unti unti syang umupo at tinignan nya si Julia and Aron. What they doing here? i asked myself. Nilibot nya ang mata nya sa loob ng kwato at umaasang nandito sya. Pero wala, Walang multo sa loob ng kwarto.

Hindi man nya ba alam na nilalagnat ako? Hindi man nya ba alam na kailangan ko sya? Hindi nya man lang ba ko dinalaw? Bakit ang sakit. Wala na ba syang pakielam sakin. Wala na ba talaga.

Hindi ko mapigilan maiyak dahil dun. 

"Wag mo ng iyakan yun, Walang mang yayare sayo." Umupo si Julia sa tabi ko. May dala syang mangkok ay may laman na lugaw. Hindi ko parin mapigilan umiyak. 

"W-wala na ba sya sakinng pake?" i asked her. 

Natulala sya sakin. 

"Bakit ka umiiyak ng ganyan dahil lang sa isang kaluluwa?"

Umiwas ako ng tingin. Gusto ko sumagot kaso di ko magawa. Aron is here. Masasaktan sya sa sagot ko. Tinaas nya ang muka ko.

"Kumain ka na, Kailangan mong uminom ng gamot. Alisin mo sya sa utak mo. You need to rest. Nag text na ko sa mga classmate natin." Tumango ako sa kanya.

Saka ko napansin na iba na pala ang suot kong damit.

Sinubuan nya ko at agad naman ako ngumannga, Ilang subo lang ay umayaw na ko. Binigyan nya ko ng gamot at agad ko naman ininom. Pinahiga nya ulit ako at pinunasan.

"H-hindi ba nakakaabala ako sa inyo?" umiling sya sakin. 

Si Aron asa sofa lang at pinanunuod ako, Ngumiti ako sa kanya at agad naman sya namula dahil dun. "Pano nyo nalaman na nilalagnat ako?" i asked again.

"Si Aron, Tumakbo agad sya papunta dito hindi nga pumasok sa last subject then he texted me na you are sick mga middle of luch." 

"S-so? Aron kanina ka pa dito?" Tumango sya at mukang nahihiya sakin.

Umaasa ako na sya mag aalala sakin, Pero wala pala. Wala na ba talaga? 

"Wala naman mapapala sa  kakaiyak mo e. At kaya siguro nilagnat ka dahil sa kakaiyak mo." i smiled sadly.

"Don't worry. I'm fine now."

"Okay, Rest again." 

Kinumutan nya at umupo sa tabi ko. May hawak syang libro. Tinitigan ko lang ang muka ni Julia? Sabi nya sakin parang guni guni lang daw ang multo sa kanya?

"J-julia"

"Hmmm?"

"Pano mo inihahandle ang mga multong gumugulo sayo?" Napalingon sya sakin dahil dun. 

"Naiihandle? May nang gugulo, Oo. Madalas natatakot ako. Pero nag dadasal nalang ako. May mga badspirit kasi. Sila ang madalas manggulo pero may mga batang multo din akong nakakalaro, Why?" Umiling ako.

"Pumunta ba sya dito?" 

Alam nyang kung ano pinupunto ko, Tinitigan nya lang ako at nag buntong hininga. 

"Yes, Pero di sya nag tagal." i smiled bitterly. "Pinalayas ko e." Nagulat ako sa sinabi nya.

"Bat mo ginawa yun?" tinaasan nya ko ng kilay.

"Sinaktan ka, Wag kang tanga." she rolled her eyes.

Tumalikod ako at lihim na napangiti, Kahit papano naman dinalaw nya ko. Ibig sabihin may halaga pa ko sa kanya. Kahit sinaktan nya ko? Mas nangingibabaw parin ang nararamdaman ko sa kanya. Hindi ko nga magawang magalit dahil may punto ang mga sinasabi nya sakin.

NANG gabi ay napag pasyahan nilang mag Overnight dito dahil hindi pa masyadong bumaba ang lagnat ko. Para narin daw may mag aalalaga sakin kung sakaling tumaas ulit to. Hindi ko magawang umiyak sa harapan nila. Siguro, Dahil may sanay ako umiyak sa harapan ni Ari. 

"May pasok bukas?" sabi ko sa kanila.

"And so? Pwede naman sa tanghali nalang pumasok ah?" napasibangot ako. "Hindi ka nakaka istorbo, Ginagawa namin to dahil wala si Ari, Alam namin na sya lang kaibigan mo." ngumiti ako ng tipid.

"Okay ka lang dyan Aron sa sofa?" tumango sya.

Kanina pa sya tahimik, Kahit nasa dinner kami hindi sya nag sasalita, Sobrang tahimik nya talaga, As in. Tapos pag kakausapin ko sya namumula sya. He's cute! Sarap pisilin ng pisnge nya. Humiga na ko ng maayos. Wala kasing Tv ang kwarto ko, Isa lang ang Tv at nasa baba yun. At sa susunod, Mga summer ibebenta na tong bahay na to. Dahil sa manila na kami for good.

"Julia, Si Aron? Is he okay? Asa sofa sya. It's too small for him?"

"Don't mind him. Kanina ko pa sya pinapauwi pero ayaw nya kaya mag tiis sya" I chuckled.

"I'm worried. Baka mangawit sya" sagot ko ulit.

"Mas okay kung matulog ka, Ang dal dal mong may sakit." Napanguso ako. "Matulog na." hindi ako sumagot. Bangkus nakatingin lang ako sa kisame. 

Si Ari? She's mad at me. Ngayon ko lang naalala. I blamed at her, Aminado ako dun. And i need to say sorry to her. Wala syang ginagawa. Nag aalala lang sya sakin kaya ganun sya. Sure akong galit sakin yun pero sana wag naman nya ko sumbong kay mama at papa. Natatakot ako e. Nag iisa nalang akong Prinsesa nila at alam kong nag aalala sila. Hindi pa ko tumatawag sa kanila. At lobat pa cellphone ko.

Nakakalimutan ko sila pag si Multo ang nakakasama ko, Puro si Multo ang naalala ko. At halos kalimutan ko sila. Hindi ko naman masisi dahil mahal ko talaga sya, At bago lang sakin ang nararamdaman ko. I love him, Sya ang kaunang unang lalakeng minahal ko. Multo kasi e. Si Jacob, Puppy love lang at siguro na aattract talaga ako sa kanya. Pero iba ang pakiramdam ko kay Multo. Ibang iba ang pinaramdam nya sakin. 

Tumagilid ako at pumikit. 

Hindi man nya ko inalagaan ngayon? Mahal ko parin sya.

Kahit di sya nag pakita sakin ngayon? Mahal ko parin sya.

Wala naman nag babago sa pag mamahal ko sa kanya e. Alam kong hindi magiging kami hanggang huli pero gusto ko, Habang nandito sya? Ipaparamdam ko sa kanya na sya ang lalakeng mamahalin ko ng ganito. Kahit mawala pa sya pero hindi hindi sya mapapalitan ng kahit sino sa puso ko.

He's my firstlove and last. At wala akong balak mag mahal ng ibang lalake. Kung sakali man? Sisiguraduhin ko na sya parin ang mamahalin ko. Sya at sya lang.

Third's Pov

Hindi man nya ko inalagaan ngayon? Mahal ko parin sya.

Kahit di sya nag pakita sakin ngayon? Mahal ko parin sya.

Wala naman nag babago sa pag mamahal ko sa kanya e. Alam kong hindi magiging kami hanggang huli pero gusto ko, Habang nandito sya? Ipaparamdam ko sa kanya na sya ang lalakeng mamahalin ko ng ganito. Kahit mawala pa sya pero hindi hindi sya mapapalitan ng kahit sino sa puso ko.

He's my firstlove and last. At wala akong balak mag mahal ng ibang lalake. Kung sakali man? Sisiguraduhin ko na sya parin ang mamahalin ko. Sya at sya lang.

"Bakit nya sinasaktan ang sarili nya kung alam naman nya pala ang ending ng lovestory." napangiti si Multo.

Hindi nya aakalain sa kabila ng papanakit nya dito mas mamahalin pa sya nito. Kung buhay lang talaga sya, Ipaparamdam nya dito ang nararamdaman nya. Kung buhay lang sya, Isisigaw nya sa lahat kung gaano nya to kamahal. 

At higit sa lahat,

Eto lang babae ang mamahalin nya hanggang mapunta na syang tuluyan sa kabilang buhay. Makalimutan man nya ito pero hindi ito mawawala sa puso nya.

~