Chapter 10 Everything

Nang nagising ako kanina ay may ngiti ang labi ko, Hindi ko parin makalimutan ang kagabi. Sino ba naman kasi hindi mapapangiti dun.

'I'm inlove with you too, Baby'

'I'm inlove with you too, Baby'

'I'm inlove with you too, Baby'

"Alam mo, Parang tanga kang ngingiti ngiti dyan" Sita ni Julia sakin. "Yan ba ang nag kasakit?" she laughed.

"You know what reason why i'm smiling right know." she nodded.

"And i don't know why you still smiling because of those words!"

"Hindi mo kasi alam ang pakiramdam na mainlove e."

"At wala akong balak maramdaman yan." napanguso ako. "Ayoko matulad sayo, Mas inuuna mo ang iba kesa sayo. Love yourself first before others. Para pag iniwan ka, Masakit lang. Hindi masakit na masakit." i rolled my eyes at nag sulat nalang.

Yeah, Katabi ko sya ngayon, Bakit?

Wala lang. Trip ko lang e.

"Nakausap mo na si Ari?" napalingon ako sa kanya.

"Hindi pa, Saka mag kasama tayo sa dalawnag araw. Saka ko na sya kakausapin."

Sa dalawang araw ko na nag kasakit, Pakiramdam ko di ako nag kasakit. Sinabi nya lang sakin yun, Parang magaling na ko, Tapos ngayon? Wala na kong ibang nararamdaman. Parang normal lang ang lahat sakin. Tumingin ako sa upuan ko at nakita ko si Aron na busy sa pag babasa. Tumingin ako kay Julia.

Next week, periodical test nanaman for 2nd grading. Then 3rd grading na. Kailangan ko pag butihan ang pag aaral ko. Masyado na kong mapupuyat dahil mag babasa ako ng iba kong notes. I rereview din naman kami ng teacher namin the day before periodical.

Nang natapos na kami mag sulat ay lumabas na kami ng Room, Pumunta agad ako sa Caf. May dala dala akong notebook habang nag lalakad, Nag babasa ako ng mga na missed kong topic. Kailangan ko nga diba pag butihan. Dahil ayoko naman mag taka si mama bakit ang baba ko.

Kaso wala akong inspirasyon, Asan ba kasi yung multo na yun. Nakakainis, Hindi man mag pakita. If ayaw nya maging kami, Pwede naman kami mag stay bilang friends ah? Hindi yun kailangan ganito pa.

Di ko tuloyng maiwasan mag tampo sa multo na yun, Patay na nga nag iinarte pa, Saka okay naman na sakin if ma friendzone ako, Dahil mas mahalaga sakin na di sya aalis sa tabi ko. At kailangan ko pa syang tulungan sa pag hahanap ng daan kung paano makaakyat sa taas. Hindi nya ba naalala kung pano sya namatay o kung ano talaga nang yare sa kanya.? Hays.

"JULIA, CYAN, DITO!"

Napatingin ako kay Aron at nag punta agad kami dun. Umupo ako sa tabing upuan nya, May pag kain na dito at mukang excited syang kumain.

"Hoy, Akin yan." sabay tapik nya sa kamay ko.

"Kailan ka pa naging madamot?" inis na sabi ko.

"Kaya lang ako mabait dahil may sakit ka, Kaya bumili ka ng pag kain mo." padabog akong tumayo at tumawa sya ng malakas. Hindi ko nalang sya pinansin.

Pumila ako sa counter para bumili ng pag kain, Maraming nakapila kaya naman ang hintay pa ko. Nakita ko naman si Julia na busy kumakain na bili ni Aron. Nakita ko naman si Aron na natatawa dahil sa sitwasyon ko. Inirapan ko sya at bumalik ang tingin sa pila pero hindi ko inaasahan ang nahagip ng mata ko.

Nakatitig sya sakin habang seryoso ang kanyang muka, Sakin lang sya nakatitig at para bang gusto ko nalang malusaw sa kinatatayuan, Sobrang nanginginig ang tuhod ko sa paraan ng titig nya. Kaso bigla nalang sya nawala sa pwestong yun at saka ko lang napansin na ako na pala.

Bumili ako ng dalawang rice, Beefsteak,Isang mineral water and Mountain dew. Pumunta na ko sa upuan namin at umupo sa tabi ni Julia.

"I saw him!" bulong ko sa kanya.

"I know." Kumunot ang noo ko. "Kanina ko pa sya napapansin, Saka wala naman syang ibang pupuntahan kundi sa inyo at samin. Kaso di mo alam bahay namin." Inirapan ko sya dahil dun.

"Ano pinag uusapan nyo at kailangan bulungan pa?"

"Mind your own bussiness." i whispered.

Kumuha ako ng rio sa bag ko at pinusod ang gitna kong buhok. Saka ko sinimulan ang pag kain ko pero sa bawat subo ko ay napapatingin ako sa paligid. Hindi man nabawasan ang isang kanina ko at ininom ko na ang softdrinks ko, Inubos ko at sinunod ko ang tubig ko.

"A-are you mad at me?" nagulat ako sa tanong ni Aron.

"What would i?" umiling sya at ngumiti.

Tumango nalang ako sa kanya at nilingon ko ulit ang paningin ko.

Where is he?

'

Multo's Pov

"Uggghhhh!"

Napahawak ako sa ulo ko, Umiikot ang paligid ko, Paligid ko nga ba o paningin. Hindi ko alam ang nang yayare, Sobrang bilis, Sobrang nakakahilo. Bawat dilat ko ay nakikita ko ang isang ilaw at puti. Hindi ko alam kung bakit nakikita ko to.

Sino ba ko?

Sino pamilya ko?

Bakit ako namatay?

Pano ako namatay?

Na aksidente ba ko?

Pinatay ba ko?

Sino pumatay sakin?

Bakit ako pinatay?

Sino ba ko?

Ang dami kong tanong sa sarili ko ng di ko masagot.

"Kuya Blacccccccccccccccccccck!"

Shit! Again. Yan nanaman ang sigaw ng isang batang babae na umiiyak habang tumatawag ng Kuya Black.

Who's black?

Ako ba yun?

Hindi ko maalala.

Dinilat ko ang mata ko, Sobrang nasisilaw ako sa ilaw. Ano ba to, Bakit ganun? Sobrang hirap gumalaw. Madalas na tong nang yayare sakin. Gusto ko ng malaman kung sino ako. San ako namatay, Sino pamilya ko. San ako nilibing.

Napaupo ako ng hindi ko na ulit nararamdaman ang pag ikot ng paligid, Dumilat ako at eto nanaman ako. Dito nanaman ako bumagsak, Sa isang Petron na malapit kela Cyan. Napabunton hininga ako.

5:30 na ng hapon at isang oras nalang ay uwian na nila, May isang oras pa ko para tumambay sa kwarto nya. Mabilis akong nag teleport at napunta na agad ako sa kwarto nya. Binagsak ko ang katawan ko dun at inamoy ang unan nya.

Amoy shampoo nya, Sobrang bango sarap sa pakiramdam, Naamoy ko sya sa mga gamit nya, Pinikit ko ang mata ko, Hindi ako pwedeng matulog dito dahil baka maabutan nya ko, Gusto ko lang pag masdan ang lahat dito.

Yung kagabi, Hindi ko maiwasan matawa, Kaya pala sobrang hihina ng boses nila at iniingatan nya ang pag iisip nya dahil pinag tri tripan nila ako, Kahit sa sarili ko di ko maiwasan mahiya, Habang tulog sya sinabihan ko sya non. Walang akong makitang kaluluwa dito sa kwarto nya. Ibang iba ako sa mga kaluluwa.

Sobrang linaw ng kaluluwa kesa sa kanila, Sobrang puti at putla, Pero ako? Wala, Parang normal lang. DI ko alam pero sabi nila baka daw hindi ako patay? Napailing ako. Eh bakit wala akong maalala, Pag nararamdaman ko ulit yung nararamdaman ko kanina hirap na hirap ako. Pero pag nawawala na yun bumabagsak ako sa petron.

Hindi ko alam kung san ako pupunta, Pag sumakay ako sa bus? Hindi ako nakakaalis, Parang iniiwan ako dito. Wala dito parin ang baliw ko parang may shield para di ako makaalis dito. Ano bang meron dun.

Hinilot ko ang sintido ko, Wala parin ang maisip kung anong meron, Pano ako makakaayat sa taas kung hindi ko maalala kung sino ako? Hindi ko alam kung ano gagawin ko. Isang taon na ko palakad lakad dito.

Naaalala ko ang unang kita ko sa kanya, She's beautiful kahit umiiyak sya. Sobrang naaawa ako sa kanya, Yung iyak nya sobrang nakakaawa. Ibang iba, Hirap na hirap sya. Kaya simula noon sinusundan ko na sya.

Akala ko aalis sya non pero hind, He promised to her ate na dito sya mag tatapos ng highschool, Hindi nya maiwan ang lugar na to. Her ate, Her bestfriend. She left Cyan. Wala akong alam kung ano nang yayare. Papasok sya,Tapos uuwi sya at iiyak nalang sa isang sulok. Madalas sya matulog sa isang sulok wala akong magawa kundi panoorin lang sya, And thanks for julia dahil may Third eye sya. Nilapitan ko, Una tumanggi sya ng tumanggi, Isang taon kung sinuyo si Julia, Isang taon ko din sinusundan si CYAN.

Buti nalang pumayag sya, Binigay ko yung kwintas na bigay sakin ng saing multo, Ipasuot ko dw sa babaeng gusto akong makita at makikita na daw ako nito.

Binigay ni Julia kay Cyan yun. Kami kami lang nakakakita ng kwintas na yun. Sinundan ko si Cyan nun. Paramdam ako ng paramdam sa kanya sa bwat takot nya natatawa ako, Gusto ko talaga sya at di ko aakalin dumating sa punto na mamahalin ko sya.

Nakita nya ko, Nakita nya na ko. Nanlaki ang mata nya ng makita ako, Pero ako, Sobrang saya ko ng makita na nya ako. Walang pag lagyan ang saya ko ng maging mag kaibigan kami. Hindi sya madaling pakisamahan dahil joker sya at masayahin.

Ginawa ko lahat sa kanya pero hindi ko rin maiwasan masaktan sa araw araw na mag kasama kami.

Nakakaramdam ako ng insercurities, Hindi ko magawa ang nagagawa ng iba. Natatakot ako, Sa isang taon na pag kamatay ko dun lang ako nakaramdam ng ganun. Ganun ba talaga pag mahal mo? Pero di ko aakalain na dadating sa punto na kailangan ko syang iwan.

Sinabi ko sa kanya na wag sya maiinlove, She deny it! But i feel it. Dun ko sya iniwan talaga. Ginagawan ko parin sya ng breakfast and dinner pero di ako nag papaabot. Umiiyak sya, Sobrang naaawa ako sa kanya.

Then sinabi ko kay Julia ang totoong dahilan.

"Umiiyak sya ng dahil sayo!" she yelled.

"Wala akong magawa Julia,. Unti unti syang nahuhulog sakin at di ko hahayaan yun dahil mahal ko sya! Hindi ko kayang masaktan sya!" napabuntong hininga si Julia.

"Hindi ko alam ang sasabihin ko! Naawa ako sa kanya. Sobrang desperada syang makita ka. Nag sagutan kami sa Bench kanina! She's crying, Hindi ko aakalain na mag kakaganon sya. Ano na gagawin mo.?!"

Napahilot ako ng sintido ko.

Nag kita kami kanina sa Oval sa gulat ko ay hindi nya ko makita, Saka ko lang napansin na di nya suot ang kwintas. She decided na ayaw nya kong makita and my heart broke! Gusto ko umiyak pero walang lumabas na luha sa mata ko.

Nag sagutan sila sa harapan kong dalawa then Julia confessed about my feelings for her. Natulala sya, Sinuot n ni Julia ang kwintas then she cried! She hugged me.

Dun ulit nag simula ang lahat, Nangako ako na di ko sya iiwan, Nag date kaming dalawa. Hindi ko maasahan ang mang yayare. She's really beautiful talagang pinag handaan nya ang date namin. Akala ko magiging masaya pero mali ako.

Maraming lumapit sa kanya pero sa tuwing nang yayare yun agad ko syang hinihila, Gusto kong mauntok, Gusto ko sabihin na akin lang sya pero pano ko ba magagawa kung isa lang akong multo. Anong relasyon meron kami kung kami lang nakakaalam. Anong mag yayare samin? Mali ang lahat samin. Mali ang panahon pareho lang kami masasaktan at sya ang masasaktan ng sobra. Pinakita ko sa kanya na masaya ako kahit ang totoo hindi. Ayokong masira ang firstdate nya, Isang multo ang firstdate nya.Hindi man nya sakin pinaramdam na multo ako at di ako nag eexist sa mundo, Pinaramdam nya sakin na gusto nya ko at walang pakielam sa sasabihin ng iba.

NAPAhawak ako sa dibdib ko at naramdaman kong namamawis ang noo ko. 5 minutes nalang sure na nandito sya, Sinubukan ko mag teleport pero ang bagsak ko lang ay sa pinto.

Shit!

Unti unti akong napaluhod sa sobrang sakit. Nakarinig na ko ng yapak paakyat sa hagdan, Sinubukan ko ulit mag teleport pero bumagsak lang ako sa kama sabay ng pag bukas ng pinto. Pinikit ko ang mata ko at alam kong nagulat sya sa nadatnan nya.

Mabilis ang takbo nya papunta sakin at hawak hinawakan ang dib dib ko.

"Shit shit! Ano sumasakit nanaman ba?" natataranta nyang sabi.

Hinawakan ko ang kamay nya at pumikit ako.

Eto nanaman, Eto nanaman ang naririnig ko.

"Kuya Black, Nandito ulit ako!"

Isang bata, Isang bata nanaman. Sino ba to. Bakit may tinatawag syang Kuya black? Sino ba sya? Anong Konek ko sa naririnig ko.

"Mommy, Kuya black is sleep again? Kailan sya magigising?"

"Baby, Kuya black is tired so, He needs more sleep."

"M-multo!" hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Cyan.

"M-mag salita ka naman!" shit. Her voice broke. Because of me again. She's crying infront of me , because of me again.

"Are you o-okay? Shit. Shit!" Unti unti kong dinilat ang mata ko.

"T-ten minutes, Baby." Umiling sya sakin. Tuloy tuloy ang luha nya habang hawak hawak ko ang kamay nya. Kahit hirap na hirap ako pinunasan ko ang luha nya.

"I-i love you"

Ngumiti ako sa kanya, Ibang iba to sa naramdaman kong, Pangatlo na tong atake ko pero eto ang malala, Sampong minuto na pero wala parin, Bakit sumasakit parin? Bakit ganito.

"Black!"

"B-black"

Ulit kong sabi.

"S-sino ba si Black" Nag aalang sabi nya.

Hindi ko din alam.

Bakit ang hirap hirap makita syang ganito? Ilang beses na ba syang. Ilang beses ba syang inaatake ng wala ako? Bakit sa tuwing naiisip kong nahihirapan sya sobrang nasasaktan ako. Bakit mahal na mahal ko sya?

Nag iisip nanaman sya.

"M-mahal na mahal din kita"

Lalo syang naiyak sa sinabi ko. "W-wag mo na kong iwan. P-pakiusap. H-habang nandito ka, Iparamdam mo saking mahal mo."

Napapikit nanaman ako.

Lumipas pa ang sampong minuto ay tuluyan na nawala ang sakit. Dinagnan na ko ni Cyan ay umiyak ng umiyak sa leeg ko.

"P-please, W-wag mo na kong iwan." i hugged her.

"M-masasaktan ka." I'm tired.

Siguro dahil naramdaman ko buong mag hapong sunod silang dalawa kong naramdaman at di ko alam ang gagawin ko. Sobrang pagod at hirap.

Lumayo sya sakin puno ng inis ang mata nya pero ang luha nya sunod sunod ang luha.

"Bakit ba iniisip mo kung masasaktan ako?! Hindi mo ba inisip na mas masasaktan ako sa pang iiwan mo?!" she yelled.

"You don't know how i suffered! I love you! I love you, Bakit hindi mo maintindihan?!" umiwas ako ng tingin.

Nakapatong parin sya sakin habang umiiyak. Nawalan na ang inis sa muka nya, Puro sakin at pang ngungulila nalang ang nakikita ko, Tinakpan nya ang muka nya at umiyak ng umiyak.

"S-sumugal ka naman!" hinawakan ko ang kamay nya at binaba, Hindi sya makatingin sakin.

I wiped her tears, Those tears, It's hurt. When i see her cry like this.

"K-kahit masaktan ako okay lang! Parte ng pag mamahal yun e! Hindi mo ba inisip pag nawala ka? Wala kang babaunin na ala ala para sating dalawa?! Kahit yun lang naman oh? Masasaktan ako lalo na kung iiwanan mo!" hinila ko sya payakap sakin.

"I'm sorry." i whispered.

I kissed her hair, Hinagod ko ang likod nya, She's wearing her uniform until now. I kissed her cheeks. Nilayo ko na ang muka nya sakin. Hiniga ko sya sa tabi ko at ang luha nya ay di parin tumitigil. Pinunasan ko yun at hikbi nalang ang naririnig ko.

Unti unti kong nilapit ang muka ko sa muka nya, Nag tama ang mga ilong namin. Nakaawang ang bibig nya at napatingin sya sa labi ko. Bigla ko syang siniil ng halik, Hinawaan ko ang muka nya at she kissed me back.

Dinilat ko ang mata ko at nakita ko din nakapikit sya, Hinilako sya lalo palapit sakin at nialagay ko ang kamay ko sa bewang nya.

I love this girl.

I love her so much.

She's my everything.

~