Chapter 7 We're Over

Bawat araw na dumadaan ay pinaparamdam nya sakin kung gaano ako kahalaga sa kanya halos hindi nya ko pahawakin ng walis daspan, O minsan sya pa nag lalaba ng damit ko. Syempre ako nahihiya, Yung underwear ko! Kahit pulang pula na ko at sya naman tawa ng tawa pinag patuloy nya parin. He always with me. Ayaw nya kong pinapalit kay Aron, Annoying but i'm happy because of that.

He always cooked food, He Always maked sadwich for me. He always cleaned my house. O let say he's my yayo not yaya! Char, I don't know but sa araw araw lalo akong nahuhulog sa pnapakita nya, Isang buwan sa english one month. Para akong baliw. Pinukpok ko ang ulo ko at di ko alam kung ano pinag iisip ko. Well, Gumagawa lang naman ako ng diary sa Laptop ko. Kaso ako parang baliw at walang maisip kundi muka nya.

Nasa baba kasi sya at nag lilinis ayaw nya kong pababain, Today is sunday! Yes, Kauuwi nga lang namin galing sa simba pero sya agad na nag linis para daw samin na ang oras mamaya. Parang baliw. Sinarado ko ang laptop ko at nag isip ng pwedeng gawin. Kinamot ko ang ulo ko at tumagilid.

Isang buwan na pala simula ng una namin pag kikita, Buti sa isang buwan na yun? Dalawang beses lang sya inaatake. Minsan natatakot ako na pag napapahawak sya sa dibdib nya agad akong lumalapit sa kanya. Yung date namin? Buset na lalakeng yun! Hindi na nasundan. Ayaw nya daw makipag date sakin dahil ang panget daw ng ayos ko non. Pero sinabi nya sakin ang ganda ganda ko non. Parang baliw lang ah?

Pero mas di ko nakalimutan nung lumapit sakin si Aron at niyakap ako. Gusto ko maawa kay Aron pero mas nanaig ang tawa ko kasi ba naman Dumayo si Aron dito para kamustahin ako. 

"Aron, What are you doing here? Hindi ka pa umuuwi?" i asked.

"Y-yeah. I just want to check if you're safe." napatango ako at ngumiti.

"I'm safe don't worry/" i smiled widely.

"O-oooh, M-may kasama ka sa loob?" Umiling ako.

"Ako lang mag isa dito, My parents, They are manila." Tumango ulit sya.

"Did I disturb you?" natalon ako ng makita ko si Multo na nakatayo sa likod ni Aron at may hawak na maliliit na bato.

"O-ofcourse....not!" napakamot ako ng ulo. Eh pano ba naman kasi sasagot kung may nakatingin sayo ng masama,]

"S-shit! That's hurt!" he shouted.

Kinagat ko ang ilalim ng labi ko para pigilan matawa. "I-i'm sorry" he said.

"N-no. Its fine. May mga nan tri trip talaga dito." sagot ko.

"Ouch!" Tinignan ko ng masama si multo pero nakangisi sya.

"If he's not leave, Then i'll trip him." napailing ako sa kanya.

"You need to leave, My mom call me now! See you tomorrow" mabilis na sabi ko at sinarado ang pinto.

Saka ako tumawa ng malakas, 

Ang cute ni Aron umaray! Oh ghad!

"Who's cute?" napaayos ako ng tayo.

"A-ahmm, Y-yung aso. Oo yung aso!" tinaasan nya ko ng kilay. 

"I'm mind reader for your information Cyan Lei Bernardo!" ngumisi ako.

"OHhhh, Then?" sinamaan nya ko ng tingin.

"W-what? I'm just tellin' the truth! He's cute."

"Wag na wag mo sakin sasabihin ang salitang yun! That's for Aron not mine. So better call me Handsome."  he winked

"Wow! Hangin bes! Tatan----" Nagulat ako ng bigla nya kong hatakin. 

"W-what did you say?"

"N-nothing!" tinaasan nya nanaman ako ng kilay.

"Sabi ko ang gwapo mo! Shet. Crush na crush kita." Pinakawalan nya ko at tumawa.

"GoodGirl, Baby."

"HEY what are you thinking?" umupo ako at kinusot ang mata ko.

"Nothing, May naalala lang ako. Its been month" kumunot ang noo nya. "It's been month since we met." ngumiti sya.

"Really, Naalala mo pala." tumango ako.

"Yes, Bakit di ko naman maalala, Today is October 13." Hinawakan nya ang pisnge ko. "Malapit na Christmas kaso sa manila ako mag papasko." Malungkot na sabi ko.

"Then, I'm going with you!" 

"Wag mo ko kakausapin, If you going with me, Baka mag taka si mama!" sagot ko sa kanya.

"Yeah, Ofcourse!" he kissed my forehead. 

Maya maya bigla syang napapapikit pero hindi sya nakahawak sa dibdib nya, Umiling sya ng mabilis at hinawakan ang sintido nya. Hinawakan ko ang balikat nya at nakikita ko na parang nag lalaho sya.

Nag simula na mamuo ang kaba sa dibdib ko.

"W-what happen?" tanong ko habang kinakabahan.

Para syang unti unting nag lalaho. Nag simula ng pumatak ang luha ko sa sobrang kaba, "MULTO! WHAT HAPPEN?" Sigaw ko. 

"it's weird, Nahihilo ako" buong buo nyang sabi. 

"Ano nang yayare? Bat parang nawawala ka! Multo, Wag mo kong iwan!" sigaw ko sa inis. Pero ang luha ko tuloy tuloy parin. Hinawakan ko ang kamay nya pero hindi ko na mahawakan. Niyakap ko sya pero nalaglag lang ako. 

Hindi ako makatayo sobrang tatakot ako, Kinakabahan. Ano nang yayare, Gusto ko syang makita pero ayokong makita kung ano nang yayare sa kanya. That's weird! Ano nang yayare. Unti unti akong tumayo pero...

WALA NA SYA.

Napaluhod ako at lalong lumakas ang luha ko. 

"W-where are you?" my voice is cracked, Oh my ghad! I'm so nervous.

 "I-i know you are here, Multo! So please. Lumabas ka jan!" i don't care if marinig ako ng kapit bahay but he's more important than them! And i don't care if they think i'm crazy! I need him. I need him so much.

Nilibot ko ang mata ko pero wala paring lumilitaw na multo! Ang sakit, Ang sakit na mawala sya paningin mo! "P-please, Show up!" i cried louder. 

N-no! You can't leave me?! 

N-NO! NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!

Hindi ko napansin nakatulog na pala ako sa kakaiyak, Parang ayoko na magising. Gabi na pero wala pa sya. Gusto kong bumaba kung nandun sya pero ayoko, Ayoko na wala akong aabutan dun. Bakit wala pa sya?! Asan sya. Ano nanaman ba ginawa nya.Nakakainis sya.

Gusto ko isipin na may pinuntahan sya at mag papakita sya. Pero mas nanaig parin sakin ang nakita ko.  Nawala sya ng parang bula at kahit sarili nya hindi nya alam ang nang yayare? So ano nalang iisipin ko! Kinuha na ba sya sakin?! Bakit ngayon pa. Bakit walang pasabi. Why? May masama ba kong nagawa? Asan sya.

Wala akong nagawa kundi umiyak ng umiyak sa loob ng kwarto ko, Hindi ko ininda ang gutom at sakit ng mata ko, Sobrang hirap ng wala sya. Wala pa syang isang araw na nawawala pero sobrang hirap na. Mahal ko na ba sya? Bakit ang bilis.

I'm really inlove with him or not?! Bakit ganito kasakit if i like him hindi tulad ng dati. Where is he? Umaasa ako, Umaasa ako na mag papakita sya ngayon at pupunasan ang luha ko. Umaasa ako na papaglitan nya ko dahil umiyak ako ng dahil sa kanya. Umaasa ako! Umaasa ako,

"W-where are you?" i said between of my sobs. "P-please! Show up baby. I need you please" i cried louder again. Napahawak ako sa dib dib ko, Naninikip ito. Tumingin ako sa dating pwesto nya kung san sya nawala at nagulat ako ng nakapikit sya at bigla nalang natumba.

Sya ba to? 

Unti unti akong gumapang papunta sa kanya at hinawakan ko ang likod sya. "M-multo, Is that you?" Itinahaya ko sya kahit mabigat. And i saw his face, He's really him! Oh my ghad!

Lalong lumakas ang luha ko at niyakap sya. "M-multo! Please, Open your eyes." He slowy open her eyes, Kitang kita ko ang hirap dun at ngumiti sya sakin. 

"A-are you crying?" he asked. Hirap na hirap ang boses nya.

"Don't open your mouth. Stay quite. Listen to me, Don't disappeared again! You scared me so much! Hindi mo ba alam yun?" 

"I-i'm so---"

"I said don't open your month and Stop talking!" I cried.

Hinawakan nya ang muka ko at pinunasan ang luha ko. "K-kumain ka na ba?"

"Ang tigas ng ulo mo, Ikaw nga tong nahihirapan. Inalala mo pa ko. Unahin mo muna ang sarili mo."

He really loves me, Kahit hirap na hirap sya mas inuna nya parin ako. Mas inuna nya pang mag tanong sakin ng ganung bagay. Bakit ganito sya? Wala ba syang pakielam? Pwes ako may pake!

"H-hindi ka pa kumakain" Ngumiti ako sa kanya and i kissed his forehead.

Inayos ko ang higa nya, Its 2am already but i'm still awake! Kinumutan ko sya at tinignan ang muka nya. Hindi parin mawala sa isip ko ang pag laho nya ng parang bula. What a sign? Aalis na ba sya? Kukunin na ba sya? Selfish na kung selfish pero ayokong malayo sa kanya. I love him now! I love him so much. 

Hinawakan ko ang ilong nyang matangos at hinalikan ko yun ang noo nya at mata nya. I kissed his lips!Inilayo ko ang muka ko at tumabi na sa kanya. Niyakap ko sya ng mahigpit. Hindi na ko makakapasok nito bukas. I'm so tired!

Niyakap ko sya at unti unti kong pinikit ang mata ko.

NAGISING ako ng dahil sa gutom pero hindi pag kain ang unang hinanap ko kundi ang mahal kong multo! Mabilis akong tumakbo pababa at hinanap sya. Unti unti nanaman namuo ang kaba sa dibdib ko

Nanaginip ba ko kagabi? Oh! Ghad! I'm really sure, It was him. Yung kayakap ko at hinalikan kong lalake. Its him! I know it was him. but where is he? It he disappeared again? Oh no!

"Hey, Wher------" Nang marinig ko ang boses na yun ay agad ko yun hinanap ang niyakap. 

"Its real!" masayang sabi ko at tumulo ang luha ko. 

Mabilis ang hawak nya sakin dahil muntik na kaming matumba dahil sa pag likot ko. Sinampa ko ang dalawang binti ko sa balakang nya at niyakap ko sya ng mahigpit. Masaya ako kahit tuloy tuloy ang tulo ng luha ko. 

"H-hey, What are you doing?" he asked but i didn't response. 

"I was worried!" i cried.

"I-i know, Baby." Nag lakad sya kahit nakasampa ako sa kanya at umupo sya sa sofa. Bali nakakndong ako paharap sa kanya at bumitaw sya sakin. Hinarap nya ko at natawa sya dahil nakangiti akong tumutulo ang luha. Pinunasan nya agad yun at hinalikan ang muka ko.

"Hindi ka pa nag to-toothbrush pero ako agad hinanap mo." hinawakan ko ang muka nya.

"Akala ko kasi iniwan mo na ko." i smiled.

"I-i don't leave you." sabay iwas nyang tingin. Hindi ko pinansin yun at niyakap sya. 

"I was so scared yesterday!" hinawakan nya ang muka ko and he kissed my nose.

"I'm sorry, Hindi ko din alam ang nang yare." i smiled.

Bigla naman amy tumunog sa tyan ko at napatayo ako ng di oras and he laughed hard. Tinaasan ko sya ng kilay pero tumigil sya tumawa at tumingin ng masama sakin.

"I already told you don't skip your meals! And also don't cry because of me. Akala mo ba nakalimutan ko na?" umiwas ako ng tingin sa kanya.

Bigla nanaman tumunog ang tyan ko. "Let's go to the kitchen." Malamig na sabi nya. 

Sumunod naman ako at kinakabahan ako. Pinaupo nya ako at binigyan agad ng pag kain. ''Its already 11am? Gusto man kita gising pero alam kong pagod ka kagabi dahil kakaiyak at kababantay sakin."  umiwas ako ng tingin.

"O-okay lang naman ako e" Hinawakan nya ang baba ko at iniharap sa kanya. 

"You are not, So stop pretending, Because you are not good in pretending." tinignan ko sya ng masama. "I'm just stating the fact." inirapan ko sya at nag tuloy tuloy sa pag kain.

Balak ko sana mag artista kaso di ata bagay dahil hindi na ako magaling mag pretend grabe ah? Nakakasakit sya. Ipapakita ko sa kanya na magaling ako.

"Wag kang mag artista di sayo bagay!" i rolled my eyes.

"Wow! You know, Kathryn Bernardo. She's my idol and her loveteam his name daniel padilla. Omg! He's handsome and i like him. Gusto ko nga pumunta sa concert nya e." Tinignan ko sya at natawa ako dahil masama ang tingin nya sakin.

"What?" i laughed.

"Who's that fucking bastard?!" gusto kong tumawa ng malakas. 

Is he jelous?

"Yes, I'm fucking jelous?! Who is he? San sya nakatira?" madiin na sabi nya.

"Ahhmm. I don't know too, But i stalking him, always." tumingin ako sa kanya. Hininto ko ang pag kain ko at hinawakan ang baba nya, "You look like him but he's more gwapo than you and his sex appeal! Oh ghad!" inalis nya ang kamay ko sa baba nya.

"Mag sama kayo." bigla naman sya nag laho.

I laughed hard because of that. Seriously? Hindi nya kilala yun? Yung sikat na sikat na artista na yun? Ang gwapo gwapo kaya ni Daniel padilla, Kahit malaki eyebags nya well sya din naman gwapo at pareho silang mapungay ang mata. Pero iba talaga dating ni Dj, Sobrang nakakalag lag ng panty ang mga ngiti nya. Kahit gulo gulo ang buhok nya.

Tinapos ko ang pag kain ko at nag urong ako, I know he's upstair. Susuyuin ko sya maya maya kailangan ko muna tapusin to. Nilagay ko ang ulam sa loob ng ref at pinunasan ko ang mesa. Nag hugas ako ng kamay at kumuha no towel para ipahid dun ang basa kong kamay.

Mabilis na kong umakyat. Nakita ko syang nakahiga habang nakapikit. Unti unti akong lumapit sa kanya at humiga sa dibdib nya. 

Tulog kaya sya?

Dahan dahan kong tinaas ang muka ko para silipin sya ulit. 

He looks like him but i like him more than daniel padilla.

Lalo kong nilapit ang sarli ko sa kanya at pumikit. Naramdaman ko ang kamay nya sa likod ko at lihim akong ngumiti. Kahit galit sya sakin, Mas gusto nya parin ako kasama, Well, That's my charm by the way. Ang sarap sarap sa tabi nya yung mas gugustuhin mo nalang sa loob ng bahay kasama sya kesa lumabas. 

"Sige payag na kong mas gwapo sya. Pero ako lang dapat ang gusto mo." I chuckled.

"Okay, Don't worry. You're the one." i whispered.

"Verygood, Baby." i smiled.

Ilang oras kaming nakaganon at napag pasyahan syang maligo na daw ako. Hindi naman ako tumutol at pumasok sa loob ng Cr. Binuksan ko ang shower at mabilis na naligo. Hindi ko feel sa loob ng shower gusto ko talaga sya kasama kahit may pasok bukas. Sabagay araw araw ko naman sya kasama.

Nang lumabas ako ay wala sya, Gaya ng dati. Papasok lang sya pag tapos o minsan baba ako para tawagin sya. Kinuha ko ang hinanda nyang damit, Sinuot ko yun ng mabilis at nag nasuot ko na yun ay bigla syang pumasok. Pinaupo nya ko sa harap ng salamin at inayos nya ang blower. Binuksa nya na ito at tinapat sa buhok ko.

"Suklay." inabot ko sa kanya yun at nag simula na syang ayusin ang buhok ko. Tumingin ako sa salamin. Wala sya, Pero gumagalaw ang buhok ko. Hindi ko sya nakikita sa salamin. Para naman akong kinalibutan dun. ngayon ko lang yun napansin, Bakit hindi sya nakikita sa salamin.

"Aalis muna ako." he said.

"H-huh? Where are you going?" i asked.

"Kela Julia, I'm asking her some random questions. I'll be back before dinner don't worry."

"I'm going with you" sagot ko agad.

"No, You stay here." napasimangot ako. 

Nang natapos na nya ang ginagawa nya sa buhok ko at hinalikan nya ko sa noo. Bigla naman sya nawala sa harapan ko at umupo ako sa kama.

Inisip ko agad ang salamin.

Hindi ko sya nakikita dun? Bakit ganun. Pwede ba mag mahalan ang patay at buhay? Pwede ba yun. Bakit parang ang hirap. Bakit parang malabo. 

I open my skype at hinanap ko agad ang pangalan ni Ari, Oh! She's online. I click her profile and call. Agad nya naman sinagot at nakangiti syang bumungad sakin.

"What's up, Bestfriend. Its been weeks since i'm call, So. How are you?"

"I'm fine, Ari. You?" she smiled.

"I'm fine too. October na, Two months nalang. Pupunta ka na dito." i smiled. "You're not happ--- Don't tell me you don't want here?" umiling ako.

"N-n----"

"Or ghad! This is all about that ghost? Are you insane?" Umiling ako.

"N-no, Ari. I'm just..."

"What? Wag mong sabihin mahal mo na yan? Baliw ka na bang babae ka? Kaluluwa yan. Wag kang tanga. Walang patutunguhan ang pag mamahalan nyong dalawa dahil patay na yan. Nag iisip ka ba? Sinasaktan mo lang sarili mo." those words hits me big time!

"I-i know, But listen first."

"What?" mataray na sabi nya.

"Diba yung mga multo kakaiba ang kaluluwa nila?" tumango sya. "Nakikita parin ba sila salamin?" i asked again.

"It's depends. But you need stop!" umiling ako. "YOU LOVE HIM!" hindi ako makasagot.

Gusto ko umiyak pero walang lumabas na luha sa mata ko. Nakatitig sya sakin habang mukang nag aalala. "Tama ako? MAHAL MO NA SYA!" She yelled.

"Ar------"

"Sasabihin ko to mama mo! Para malubay yang kahiba---"

"Don't you dare Ari!" inis na sabi ko. 

Hindi ko alam kung san ako kumuha ng lakas ng loob para dun. Umiling sya sakin at nakita kong tumulo ang luha nya. Shit! Ano nagawa ko?

"Hindi mo maintindihan ang kahibangan mo! At naiinis ka dahil sa sinasabi ko! Hindi mo talaga iniisip ang sarili mo at nag aaway tayo dahil sa lalakeng multo na yan!" 

"Why ari? Alam mo ba nararamdaman ko?" 

"I don't know but your love is wrong!" umiling ako.

"Don't judge my love, Ar----"

"I don't know!"

Biglang namatay ang linya nya at sinarado ko ang laptop ko. Bigla naman ako nanlamig ng makita ko si Multo sa harap ko at seryosong nakatingin sakin.

"K-kanina ka pa dyan?" i asked.

"I heard everything," bigla naman ako nanginig.

"Don't mind those words." i smiled widely. 

Umiling sya sakin at huminga ng malalim. Natatakot ako, Natatakot ako sa mga magiging desisyon nya.

"Mali sya, Our love is not wrong" napangiti ako sa sinabi nya.  "P-pero mali ang panahon." nawala ang ngiti ko sa sinabi nya.

"W-what do you mean?" 

Titig na titig ako sa kanya at sobrang lakas ng tibok ng dibdib ko. Sobrang natatakot ako sa maaring sabihin nya. Hindi ko alam ang takbo ng utak nya.

"Mult-----"

Bigla akong nanigas sa sinabi nya sabay sabay ng tulo ng luha ko.

"We're over"

~

Hello ^_^

Add me on facebook mga babies! Ciao xx