Chapter 5 Four

Week passed.

Hindi ko alam kung nanadya ba sila o ano. Lagi silang nag sisigawan sa harapan ng gate ko or di man nag babatuhan ng bola. Hindi ko alam kung ano gusto nila pero hindi ko sila pinapansin. Pinapakita ko sa kanila na wala lang, Nag papanggap ako ng walang naririnig. Pero sa bawat araw na dumadaan paingay sila ng paingay, Minsan pa nga nasa court sila tapos nag papaputok sila di man ay nag kakaraoke sila.

Nakahired na ko ng dalawang babae sa shop ko kaya tuwing 9 ako pumupunta sa shop ko para bisitahin to. Ako lagi nag sasara nito at sa pag papauwi ko ay lagi ko silang naabutan sa labas ng gate at kumakain.

Hindi din naman nila ako pinapansin pero mukang iniinggit nila ako sa ginagawa nila pero to be honest? Sanay na ko mag isa. Atleast walang makakasakit sakin kahit mag isa ako.

"Ms. Alvarez, You're the highest again." Tumayo ako sa kinauupuan ko.

Hindi na ko sa dulo nakaupo kundi sa Row 3 at sa bintana. Pumunta ako dun at kinuha ko ang papel ko. It's 100. Hindi ko maiwasan mapangiti at bumalik na ulit sa kinauupuan ko. Unti unti din namatay ang issue na 'Gusto ako ni Lincoln' After two weeks dahil nakita nalang ito ay may kahalikan ng iba. Pero may mga babaeng nag paparinig sakin na hindi daw ako kaseryo seryoso dahil wala naman daw akong ganda.

To be honest, i don't care about them. It's better to be alone atleast nobody can hurt me. 

Mag isa akong kumain ng Lunch at nakakarinig na pamilyar na boses, Don ako napatingin ng marinig ko ang boses ng isang lalake noon na kasama ng nanakit sakin.

"So, dito ka lang pala kita mahahanap?" Tumingin ako sa lalakeng umupo sa harap ko habang may dalang Tray. Ngumiti sya sakin at kumain ng tahimik.

Kumain din ako na punong puno ng kaba ang buong dibdib ko, Kaba at sakit na nag papaalala sakin ng nang yare noon. Sunod sunod na mga nakakaalam na may nang yare sakin noon.

"Nandito ka pala, Troy." Si louise.

"Yeah, Kababalik ko lang kahapon. Susunod na si Ethan." Parang may gumuhit sa dibdib ko ng marinig ko ang pangalan nya.

I still mad at him but deep inside sobra akong nasasaktan. Huminga ako ng malalim at uminom ng tubig. Inayos ko ang mga gamit ko at akmang tatayo pero agad tumabi sakin si Louise at napahinto ako.

"Alam mo ba ang bilin samin ni Ethan?" Si Troy. "Wag ka naming hayaan masaktan at wag namin hayaan na may lalakeng lumalapit sayo." i stopped.

"Really? Gusto nyo ba kayo lang manakit sakin?" I sarcastically said and rolled my eyes. "To be honest, Louise and Troy you should not to face me like nothing happened. Alam nyo kasalanan nyo sakin." Tumayo na ko at sa kabila dumaan pero agad akong hinila ni Louise at napaupo ulit.

"We know that, Nerd. Pero maniwala ka sa hindi, Minahal ka ni Ethan, Sobrang minahal ka nya at natakot syang harapin ka dahil nasaktan ka nya ng sobra." i smiled painly.

"Really? He should. I don't care anyway, Let's move on." 

Sa susunod na pag tayo ko ay nag lakad na agad ako ng mabilis. Inayos ko ang salamin ko pero hindi pa ko nakakalabas ng Caf ay bigla syang nag salita.

"Three months, Justin Klein. Makikita mo ulit sya at babawi sya sayo sa lahat ng ginawa nya." biglang nag init ang gilid ng mata ko at sakto nakita kong paparating sila Lincoln. Kinagat ko ang ilalim ng labi ko at humarap sa pwesto ko kanina. Naramdaman kong may huminto sa likod ko.

"I don't need that, Louise. Tell him, don't ever comeback." nilag pasan ko ang taong nasa likod ko at tuloy tuloy na nag lakad.

Pero habang nag lalakad ako ay nakakaramdama ko ng panghihina sa buong katawan ko. Seriously, sinusubukan ko maging malakas pero di ko kinakaya, Sinusubukan ko maging matapang pero ang ending luluha lang din ako.

Malapit na ang Exam, kailangan ko mag aral mabuti dahil tulad ng dati ang kailangan ko lang ay makapasa. Napahawak ako sa pisnge ko saka ko lang napansin na umiiyak pala ako at di ko din napansin na nandito pala ako sa Garden at naupo nalang. Tuloy tuloy ang pag bagsak ng luha ko habang inaalala ang panloloko nila sakin, Ang sakit na dinanas ko halos hindi ako makakain nung nalaman ko lahat. Hindi ako umiyak sa harapan nila para ipakita na wala lang, Yun ang araw na naging matapang ako at nakaya ko ang sakit kahit mag isa lang ako. Sobrang sakit.

"Here." Napatingin ako sa kamay na nasa harapan habang may hawak na panyo. Tinaas ko ang tingin ko at nakita ko si Lincoln na mukang nag aalala.

"Wala akong alam sa pinag dadaanan mo pero iiyak mo lang yan, Mas nakakagaan ng loob." Umupo sya sa gilid ko at unti unting lumakas ang hikbi ko. "Umiyak ka lang ng umiiyak. Pero sana sa pag iyak mo na yan kalimutan mo na yung taong nanakit sayo at pansinin mo ang taong nasa paligid mo dahil di mo alam may nasasaktan ka na pala." suddenly i stopped.

"W-walang taong masasaktan sa pag iyak ko, Mana pa sumaya." sagot ko sa kanya at pinunasan ang luha ko gamit ang kamay ko. 

"Hindi pa ko nag mamahal tulad ng nararamdaman ko pero napapansin ko mahirap pala." tumingin ako sa kanya at hindi ko aakalain na nakatitig pala sya sakin. Tinaas nya ang kamay nya kung san hawak ang panyo at unti unti pinunasan sa pisnge ko. "Pero di ko alam anong tawag dito sa nararamdaman ko dahil nasasaktan ako sa bawat pag iwas mo sakin sa bawat papansin ko na mukang hindi ka naman naapektuhan ngayon pa kayang nakikita kitang umiiyak." 

Bumilis ang tibok ng puso ko sa sinabi nya at iniwas ko ang tingin ko. Pero hinawakan nya ang baba ko at inalis ang salamin sa mata ko, Napunasan nya ng maayos ang muka ko na kanina lang ay punong puno ng luha.

"You're driving me crazy."

Akala ko wala ng bibilis sa kanina ang tibok ng puso ko pero ngayon mas bumilis sya at may ano gumagalaw sa tyan ko. Hindi ko alam kung ano to pero agad akong napahawak dito.

"U-umatake ba ulcer mo?" nag aalalang sabi nya.

"A-ano ginagawa mo sakin?" Yan lang lumabas sa bibig ko pero agad na kong tumayo.

Kahit alam kong naiwan sa kanya ang salamin ko ay wala na kong pake. Pumasok ako sa pinaka malapit na comfort room at agad ako puamasok sa isang cubicle. Pinusod ko ang mahaba kong buhok at kumuha ako ng bimpo sa loob ng bag ko. Pinunasan ko mabuti ang muka ko pati ang leeg ko. Nag apply ako ng polbo na konti at konting lip balm dahil na dra dry ang labi ko. Lumabas na ko ng cubicle at hindi na tumingin sa salamin.

Wala naman kasing pake ang mga tao sa itsura ko.

Lumabas ako ng tuluyan sa comfort room at dumiretso ako sa locker para kunin ang aking jogging pants at tshirt. Mag lalaro kami ngayon pero mukang hindi ako makakabali dahil na din malabo ang paningin ko. Pumunta ako sa Gym at pumasok sa girlsroom at agad nag palit ng suot.

Sa pag pasok ko ng Gym ay narinig ko ang maiingay na varsity player at iba pa. Nakayuko lang akong nag lalakad at maya maya may narinig akong sumigaw. "WOW, CHICKS! MAY TRANSFERY PALA." 

Hindi ko alam kung sino pinag uusapan nila pero umakyat ako ng hagdan kung san ang mga kaklase ko at umupo sa pinaka taas. Wala naman kasi silang pake sakin. At hindi ko sila masyadong maaninag dahil na din sa labo ng mata ko. 

"Sino sya?" 

"Yeah. She looks like Nerd? Yung classmate natin!"

Hindi ko alam kung sino pinag uusapan nila. Bumaba ulit ako ng hagdan para lumabas ng Gym dahil maaga pa. Nakalumutan ko kasi yung water ko sa Locker kaya naman bumalik ako dun at pumasok. Kinuha ko yun at lumabas ulit at dumiretso sa loob. Pero hindi muna ako pumunta sa mga kaklase ko. Umupo muna ako sa isang bakanteng upuan kung san may Desk at dumukdok dun.

Mahina akong kumanta at pinikit ang mata ko.

  I'm so glad you made time to see me

How's life, tell me how's your family?

I haven't seen them in a while

You've been good, busier then ever

We small talk, work and the weather

Your guard is up and I know why  

Because the last time you saw me

Is still burned in the back of your mind

You gave me roses and I left them there to die

So this is me swallowing my pride

Standing in front of you saying I'm sorry for that night

And I go back to December all the time

It turns out freedom ain't nothing but missing you

Wishing I'd realized what I had when you were mine

I'd go back to December, turn around and make it all right

I go back to December all the time

Dinilat ko ang mata ko at nanlaki ang mata ko. Napatayo ako sa upuan ko dahil nandito sa harapan ko ang mga varsity player na nakangiti. "Hi Miss." Umantras ako sa kanila.

"Ang ganda ng boses, Tol. Tapos maganda pa." naramdaman kong nag init ang pisnge ko.

"Bago nga sya dito dahil ngayon ko lang sya nakita." sagot pa ng isa. 

"ANONG MERON DYAN?" Napatingin ako sa sumigaw at nakita ko si Lincoln at nanlaki ang mata. Napatingin ak sa kamay nya kung san nandon ang salamin ko.

Nag tagpo ang mata namin ulit at unti unti nag lakad papunta sakin. Tumabi ang mga varsity player. Nang mag kaharap na kami ay agad nyang sinuot ang salamin ko.

"Buti di ka nadapa,Hindi mo dapat iniiwan sakin yan."Ilang beses ako napalunok sa sinabi nya.

"S-sya yung Nerd?" 

Tumingin ako sa mga nakapaligid sakin at saka ko naaninag ang mga istura nila at lahat sila gulat dahil sa nakita nila. Kumunot ang noo ko at napailing sila.

"Ang ganda." 

Tumingin ako sa likod ko pero wala naman akong nakita. "BALIK SA PRACTICE!" sigaw ni Lincoln at mahina pa to napamura.

"Fuck." 

Umalis na ko sa tabi nya at pumunta sa mga kaklase ko, Wait. He's one of us at sure na don din ang punta nya. Umupo na ko sa pinaka taas at pinanood ang mga nag lalaro. Hindi ko alam kung ano tinitignan nila pero napapatingin sila sa gawi ko.

"FOCUS!" sigaw muli ni Lincoln. "WAG KAYONG TUMINGIN SA GIRLFRIEND KO!"

Natahimik ang lahat sa sinigaw nya kaya naman tumingin ako sa pwesto ni Lincoln at muka itong namumula sa galit. Tumingin ako sa kinauupuan ko kanina at nakita ko dun ang Water ko. Bumaba ako at nag lakad papunta don. Tumingin ako kay Lincoln at muka syang kinakabahan at unti unti din umangat ang ngiti nya.

Bigla nyang inayos ang sarili nya. Pero agad ko din sya nilag pasan at kinuha ko ang tubig ko sa desk.

"CAPTAIN DI NYO NAMAN GIRLFRIEND!" rinig kong sigaw ng isang lalake pero di ako nag atubiling tignan yon.

"SHE'S MINE, FUCKER!"

Biglang may humila sakin at sabay non ay nakaramdam ako ng pag dampi sa labi ko.

~