2: Lihim Ni Roselyn

By Michael Juha

getymbox@hotmail.com

fb: Michael Juha Full

----------------------

Hubo’t-hubad, dedma pa rin si Roselyn. Nakayuko pa rin, ipinagpatuloy ang pagkopya sa kanyang notebook ang mga nakasulat sa black board.

“Talagang hinahamon nito pagkalalake ko ah!” ang sigaw ng utak kong nanggagalaiti. Umupo ako sa tabi ng inuupuan nya at sinimulan kong himas-himasin ang sarili, “Ahhhh…. ang sarap mong pag-tripan Roselyn!” ang bulong ko.

At doon ay tuluyan nang bumigay ni Roselyn. Hindi rin nya nakayanan ang tagpo. Dali-dali syang tumayo, naiwan ang notebook nya at ballpen at tumakbong nagsisigaw palabas ng room. “Bastos! Manyak! Isusumbong ko kayo kay Ma’am!”

Tawanan lang kaming magkabarkada, habang dali-dali ko namang itinaas ang brief at pantalon ko, hinayaang nakalaylay ang fly nito, pansin ang puting brief.

“Jak Mikey paano na yan, e di mabubuking na ang SGK natin? Ang tanong ni Rayjohn.

Medyo kinabahan din ako sa tanong na iyon ni Rayjohn. Ngunit ipinagwalang bahala ko na lang ito. “Pwes, makikita nya kapag nagsumbong sya…” sabay dampot sa nalaglag na notebook ni Roselyn at binubuklat-buklat iyon. “Hmm, pati penmanship puwede nang pagpantasyahan… Ang gandang magsulat neto” ang bulong ko sa sarili. Nasa ganoong paghanga ako sa mga sulat kamay niya nang aksidenteng mapansin koo ang isang nakatupi na pahina at may isang envelope na tila pinakaingat-ingatang isiniksik sa loob.

Binuksan ko iyon at laking pagkamangha ko nang makita ang isang letrato. Napatitig ako rito. “Ako ito ah!” ang sigaw ng isip ko. Nakabasketball shorts lang ako sa litrato at walang damit pang itaas. Natandaan ko ang litratong iyon na matagal ko na ring hinahanap. Tiningnan ko ang likod noon, may nakasulat, “The cute guy in this picture is my biggest crush! –Roselyn– Tiningnan ko rin ang papel na nakabalot. May nakasulat din, “To my one and only super crush – Michael. Kahit ganyan ka ka-suplado, kayabang... Kaw lagi ang nasa isip ko, ang inspirasyon ko. Ang cute-cute mo kasi. Kahit nagseselos ako kapag may mga babaeng nagkukwentuhan tungkol sa iyo, pero, ewan, super crush talaga kita eh. Di mo lang alam. Kilig na kilig ako kapag nakikita kita sa klase, lalo na sa paglalaro mo ng basketball. Ang galing mo pati! At alam mo rin ba na kahit tinatarayan kita, charing lang ang lahat nang iyon. Gusto ko lang kasing mapansin mo. Hmmm! At hmmmmm pa! Mwah! –Roselyn–“

Natulala ako sa aking nabasa.

“Jak Mikey, ano iyang litrato na yan!”

“Wala, wala to…” ang pagdeny ko nalang at dali-daling isiningit iyon sa notebook, sabay pasok ng notebook niya sa aking knapsack ko. “Yes!!! Hindi sya magsusumbong, sigurado na ako!” ang sigaw ko.

Nagtaka naman ng mga manyak kong ka-tropa kung bakit sa kabila ng nangyari ay tuwang-tuwa pa ako. “May naisip lang ako upang di tayo isusumbong ni Roselyn.” Ang paliwanag ko na lang.

Dahil sa nalaman kong sikreto, umandar ang pagkademonyo ng utak ko. “Ganoon ka pala ha? Sige…” ang sabi ko sa sarili nang may nabuong maitim na balak sa aking isip.

“Ano ang plano mo Jak Mikey?” ang tanong ng naguluhang si Lance.

“Basta, ako na ang bahala, hehehe! Wa-is yata ito!” ang sagot ko hqabang abot-tainga ang ngiti.

“OK, sinabi mo eh! So itutuloy pa ba natin ang SGK natin?”

“Tuloy….!” Sigaw kong di magkamayaw sa tuwa. “Heto nga ready na ako eh!” sabay turo sa ‘di ko pa tuluyang naisarang fly ng pantalon.

Doon na namin ni-lock ang pinto habang inilatag naman ni Lance ang dala niyang bold na magasin. Dali-daling namang nagsihubaran ng mga brief at pantalon ang barkada. Parang mga gago lang, pumuwesto kami na pinaikutan ang magasin at sabay-sabay na nagparaos.

Kinaumagahan, maagang-maaga ako sa klase. Sinadya ko talagang antabayanan ang pagdaan ni Roselyn sa gate ng eskuwelahan. Nang makita niya ako, nanlaki kaagad ang mga mata nya at naglulundag na nag-iiyak, tila isang batang inagawan ng kendi, “Ang notebook ko! Ang notebook ko…!”

“Shhh!” ang sagot ko, sabay dilat ko ng mga mata pagpahiwatig na nakakaagaw pansin ang inasal nya. Inabot ko kaagad ang isang sulat. Hinablot niya ito, binasa, at tila pinag-isipang maigi ang nakasulat atsaka lumingon sa akin, halatang galit pa rin. Tumango siya, sabay lakad nang mabilisan, ni hindi man lang lumingon sa akin.

Pagkatapos ng huling subject sa hapon, naroon na ako sa greenhouse. Iyon kasi ang nakalagay na lugar sa note ko kay Roselyn kung saan ay makikipagkita siya sa akin sa oras na iyon. Pinili ko ang lugar na iyon dahil halos walang taong pumupunta rito. Malamig at presko ang lugar at may iba’t-ibang klaseng halaman, giant ferns, orchids, at mga bulaklak na nakapaligid. Nature trip kumbaga. Romantic!

Naghanap ako ng isang magandang spot at naupo sa damuhan, hawak-hawak ang makapangyarihang notebook niya.

Maya-maya ay may narinig na akong mga yabag.

Si Roselyn.

Tumayo kaagad ako, “Hey! Mabuti naman at dumating ang secret admirer ko! Heto, tanggapin mo ang peace offering ko.” Sabay pitas ng isang pulang African daisy galing sa flower pot at iniabot iyon sa kanya.

“Peace offeringin mo ‘yang mukha mo! Kapal! Akin na iyang notebook ko!”

“Aba… ang taray ka pa rin ah! Ako na nga itong nag-offer ng peace eh!”

“Wala akong pakialam sa peace offer mo. Cheap neto, magbibigay lang ng peace offering, nakaw pa!”

“Ah, so gusto mo yung binibili na bulaklak, ganoon? Pwes, sineswerte ka!”

“Kung ayaw mong ibigay yang notebook ko, isusumbong na talaga kita kay ma’am!” ang pasigaw niyang sabi, hindi pa rin pinansin ang bulaklak na inabot ko.

“Aba… at talagang super mataray to!” sa loob-loob ko lang. Sa inis, itinapon ko ang bulaklak sa harapan nya. “Ah… Miss masungit, kung gusto mong magsumbong, sige magsumbong ka. Pero baka nakalimutan mo – ito o…” binulatlat ko ang envelope kung saan nakalagay ang sulat nya para sa akin kasama na ang litrato ko. “O ano, kaya mo bang ipahamak ang super crush mo? Ha? Kawawa naman ang crush mo…” ang pangungutya ko.

Kitang-kita ko sa mukha nya ang matinding pagkagulat. Tila hindi makapaniwalang na sa notebook pala niyang iyon nakatago ang sikreto nya. “Bakit nasa iyo ‘yan! Akin ‘yan! Ibigay mo sa akin!” ang sigaw nya.

“Mag please ka muna”

“Please…” ang tugon naman nya na klaro sa mukhang napilitan.

“Dry naman ng please mo, kulang sa feeling. Kiss ka nalang kaya sa pisngi ko… Kahit ganyan ka, puweding ko nang pagtiyagaan ang kiss mo” at pilyong inilapit sa mukha nya ang pisngi ko.

“Ano ka artista! Ayoko nga!” ang biglang pagtataray niya na naman.

Nag-init ang tainga ko sa narinig. “Pwes, di ko ibabalik sa iyo ‘to!”

“Mikey please…” ang pagmamakaawa na ni Roselyn.

“Bakit ko ibibigay sa iyo ito? Akin ang litratong ito, at ang nakasulat sa papel dito ay para sa akin. Kaya akin ‘to! Kung tutuusin nga ay puwede kitang kasuhan eh! Dahil ninanakaw mo ang litrato ko!” ang pasigaw kong sabi. “O sige, magsumbong ka nalang kay ma’am…” At inihagis ko ang notebook nya, iniwan sa akin ang litrato at ang envelope na may sulat. Bumagsak ito sa damuhan, katabi ng African daisy. “’Yan na lang ang isosoli ko.” Sabay talikod at alis.

Pakiwari ko ay natulala siya sa biglaan kong pag walkout. “Isusumbong talaga kita kay ma’am! Bastos!” Ang pahabol nyang sigaw.

“Di magsumbong ka. Sabihin mong naghubad ako sa harap mo at nakita mo iyong pagkalalaki ko na hinihimas-himas ko pa” ang sigaw ko ring tumatawa ng malakas. “Pagkatapos mong magsumbong, basahin mo ang naka-post sa mga bulletin boards dahil malamang ay naka-post na rin doon ang mga kopya ng sulat mo para sa sikreto mong super crush. Ikaw din… malalaman ng buong campus ang pagnanasa mo sakin.”

Walang nagawa si Roselyn kung di ang tumahimik. Nilingon ko ul- sya. Nakita kong pinulot nya ang notebook at pagkatapos, ay iyong African daisy. Tiningnang maigi, inamoy-amoy atsaka isiningit sa kanyang notebook.

“Uy… nakita ko yan!” ang pahabol kong sigaw na pang-iinis sa ginawa niyang pag-amoy sa bulaklak.

“Tarantado!”

“Thank you!”

“Bwesit!”

Napatawa nalang ako, napailing, dama ang sobrang pagkaproud sa tagumpay kong nadarama sa tagpong iyon. “Huh! Love talaga ako ng babaeng yun!” sa isip ko lang.

Hindi nga nagsumbong si Roselyn. Feeling ko, nanalo pa rin ako. “Taray mo kasi. Akala mo, ikaw na ang pinakamaganda rito sa buong campus” sa sarili ko lang.

Sa mga araw na lumipas, hindi niya na ako pinapansin. Tila hindi na ako nagi-exist. Kapag nakita ako niyan ay kusa na siyang umaalis. Ngunit hindi pa ako tapos sa kanya. May plano pa ako sa kanya, hinintay ko lang ang tamang panahon. “Nandito kaya sa akin ang makapangyarihang pangontra!” ang pagmamalaki ko, tukoy ko sa litrato ko na sinulatan niya.

Isang araw biglang pumasok sa usapan naming magkabarkada ang tungkol sa girlfriend, at humantong ito sa pustahan. “Kung sino ang unang magka-girlfriend sa atin within one week simula ngayon, ay iti-treat sya ng isang linggo rin sa canteen noong mga natatalo. Payag kayo?” ang mungkahi ni Rayjohn na palibhasa ay may hitsura rin at balitang malapit na raw itong sagutin ng nililigawan.

Bigla namang sumiksik sa isipan ang maitim na balak. “Pwes, ihanda nyo na ang mga sarili ninyo dahil panalo na ako! Bukas na bukas din ay may girlfriend na ako.” Ang sambit ko.

“Wahhh! Daya! May nililigawan ka, ‘di man lang namin alam?” ang tanong ni Jason.

“Mamayang gabi ko lang sya liligawan mga Jakos at bukas na bukas din, girlfriend ko na sya.” ang pagmamayabang ko pa.

“E… sino naman ang babaeng iyan?” ang tanong ni Eman.

“Si Roselyn.”

Tawanan naman ang lahat. “Si Roselyn? di ba tinatarayan ka noon?”

“Hindi na mga Jakos. Bukas ay makikita ninyo kung gaano kabait ni Roselyn sa akin.”

“Dapat ay may pruweba talaga na girlfriend mo na sya!” ang sigaw ni Eman.

“Tama! At dapat, sweet na sweet kayo sa isa’t-isa. Magyayakapan.” ang singit naman ni Jason.

“At maghalikan pa sa harap namin!” ang dugtong ni Lance.

“Tama! Para walang daya.” ang sigaw ng lahat.

Napakamot na ako sa ulo. “Putsa andaming pruweba ah! Pero sige na nga, ipakita namin sa inyo bukas kung gaano kami ka sweet sa isa’t-isa.”

“Wag kalimutan ang halikan!” ang pahabol ni Jason.