Pilyo

By Michael Juha

getmybox@hotmail.com

fb: Michael Juha Full

--------------

Inaamin ko na may pagka-pilyo ako.

Third year high school ako noon, fourteen lang at nasa tuktok ng kapilyuhan. Sabi nga ng mga guro na sa stage daw na ito ay ang pinaka-highest point sa discipline-problem ng isang estudyante. Siguro nga ay totoo dahil sa edad kong iyon ay naging sobrang enterprising ako, sobrang adventurous. Yun bang walang takot na mag experimento, walang takot na gumawa ng mapangahas na hakbang, at sobrang mapusok.

Dahil sa bibo, pinakamatangkad sa klase, may talino, at sabi nila, hitsura, pasimuno ako sa kung anu-anong activities sa klase – sanctioned man ni ma’am o sanctioned ko lang. Ibig sabihin, kung may ipapagawa sa amin ang homeroom adviser namin na may kinalaman sa subject, ako ang taga-follow up, tagabantay sa mga pasaway, taga-kolekta ng mga assignments, pinagkakatiwalaan. Kumbaga, henchman, teacher’s pet, paborito sa klase, at sabi rin nila, type ni ma’am.

Kaso, lingid sa kaalaman ni ma’am, may sarili rin akong underground group, at may sariling mga “kampon” at sariling extra-curricular underground activity. Kung may sabayang pagbigkas activity si ma’am sa klase, kami rin ng mga katropa ko ay may sabayang kalokohan.

Di nga… totoo yan, mga dre! At proud ako na I founded that underground movement. Ang kaibahan nga lang sa kaisa-isang activity namin sa activity ni ma’am ay kapag ginagawa na naming ang sabayang kalokohan ay nagla-lock kami ng pinto!

Nagsimula lang naman itong “underground movement” namin nang isang beses ay hindi sumipot ang teacher namin sa huling subject ng hapon. Thirty minutes na lang iyon bago mag bell, tuluyang nagsilabasan na ang mga classmates naming, maliban sa akin at may mga walo pang barkada. Enjoy kaming nagbabangkaan, Kwentuhan tungkol sa chicks, sa mga crush, sa mga bago. Kahit mga gurong dalaga, di namin pinalampas.

“Wow pare, nakita niyo iyong substitute teacher natin sa English? Ang ganda ng lips, sinilipan ko pa kanina habang nakaupo siya paharap ng klase. Ay ala e… wala yatang pante. Di ko makita eh!” sabi ni Jason. Tawanan kaming lahat.

“Ang ganda pa ng mukha no? Parang anghel. Atsaka ang pula ng lips, siguro ang sarap kahalikan noon” ang dugtong naman ni Eman.

Yan ang mga hirit ng kwentuhan hanggang sa naramdaman ko na lang ang ibang klaseng init na gumapang sa katawan ko. Tumayo ako, isinara ang ilang bintana, at inilock ang pinto.

Nagtaka ang lahat sa ginawa ko. “Mikey anong ginagawa mo?!” ang tanong ni Lance.

“Shhhh! Huwag maingay!” ang sagot ko na lang. Bumalik ako sa umpukan, kinuha sa bag ang dalawang pahina ng bold magasin na sinikwat ko sa kuwarto ng Tito. “Gusto nyong magpainit… sige.” at binulatlat ko ang mga iyon sa gitna ng grupo. Nanlaki ang mata ng mga manyakis, at tila natuyuan ng laway ang mga lalamunan.

Ngunit lalong nanlaki ang mga mata nila nang tumayo ako, tinanggal ang sinturon, walang kakyeme-kyemeng binuksan ang zipper at hinila pababa iyon kasama ang brief. Syempre, lumantad sa kanilang paningin ang aking tirik na tirik nang alaga. Hinimas-himas ko iyon. Nagtinginan ang mga ungas, ‘di makapaniwala sa ginawa ko.

Marahil ay nag-init na rin ang katawan sa kakapanood sa bold na magasing dala ko, maya-maya heto, naghubad na rin si Jason at ginaya ang ginawa ko. Sumunod din si Eman. Hanggang kaming lahat na ang nagpapaligaya sa aming mga sarili, lahat ng mga mata ay nakatutok sa dalawang pahinang bold na mga larawan ng babae. May labing-limang minutos din iyon, hangang sa pabilis nang pabilis na ang galaw ng aming mga kamay at halos sabay-sabay naming narating ang ruruk ng sarap

“Shit! Basa na tong magasin ah! Paano pa natin magagamit ‘to?” ang sigaw ko.

Tawanan ang lahat. “E di bukas, iba na naman ang magdala?” ang sagot ni Rayjohn.

“Ayos! Yan ang gagawin natin. Kada session natin ay may naka-assign na magdadala ng bold na magasin. Kung iyong naka-assign ay hindi makapagdala, magkukuwento na lang sya ng sex story sa atin, pampagana hanggang sa magawa natin ang gawaing kapatiran natin. Ok ba?” ang mungkahi ko sa grupo.

“Sang-ayon kami d’yan!” ang sigaw naman nila.

“Dapat may tawagan tayo!” singit ni Rayjohn.

“Alam ko na, ‘Jak’ ang tawagan natin. Short for… alam nyo na.” sabay aksyon ng kamay sa harapan ko pagpahiwatig sa ginawa namin.

Tawanan ang lahat. “Sang-ayon kami d’yan!” Sigaw nila. At ang tawag natin sa ating gawain ay SGK.” dugtong ko.

“Anong SGK? Tanong ni Lance.

“Sabayang Gawaing Kapatiran!”

“Hahahaha! OK kami d’yan, Jak!” sigaw ng lahat.

kaya nabuo rin ang underground movement namin. Syempre pa, may code of secrecy din kami at napagkasunduan na kung sino man ang magtraydor at magsiwalat sa sikreto namin, may parusa. Three times a week ang session namin. Kumbaga, MWF.

Isang beses pagkatapos na ng last subject, sa schedule namin ng “SGK”, atat na atat na kaming lahat. Kumpleto kaming nasa silid-aralan pa, naghintay na makaalis ang lahat ng mga estudyante sa klase. Ngunit may sampung minute na lang kamng naghintay, naroon pa rin ang isang classmate naming babae, si Roselyn, hindi matinag-tinag sa inuupuan sa kakakopya ng notes sa blackboard. Palibhasa siya ang taga-sulat sa blackboard kapag ganyang tinatamad si ma’am kaya hindi sya nakakasabay sa pagnonote-taking namin.

Muse namin si Roselyn at majorette din ng banda ng school. Dahil muse, syempre maganda. Matangkad, chinita, makinis ang balat, matungis ang ilong at ang ganda ng lips lalo na kapag ngumingiti. At ang hinahangaan naming lahat sa kanya ay ang kanyang legs. Sobrang swabe. Flawless! Sabi nila, may crush daw sa akin si Roselyn. At sabi rin ng mga barkada, bagay daw kami. Binibiro nga rin ako ng mga ungas kong ka-tropa sa kanya. Ang kaso, hindi ko ito binigyang pansin. Paano, sobrang taas ng pride ni Roselyn. Mataray pati, palaban, masungit. At dahil din siguro sa bata pa ako, hindi ko rin alam kung paano siya didiskartehan.

“Hoy Roselyn, umalis ka na, may gagawin pa kami rito sa room!” ang sigaw na ni Eman, hindi na nakatiis sa tagal ng pagnonote-taking ni Roselyn.

“Bakit? Room ko rin naman to ah!”

“May gagawin pa kami!”

O e, di gawin ninyo ang gusto niyong gawin! Bakit ‘di niyo ba magawa ‘yan kung nandito ako?” ang mataray nyang sagot.

Nagkatinginan kaming lahat sa sinabi nyang iyon, sabay tawanan. Marahil ay nainsulto sa aming pagtatawanan, biglang sumungit ang mukha niya. “Pwes, ayaw kong umalis hanggang nandito kayo! Gawin nyo lang ang gusto nyong gawin, wala akong paki!” ang bulyaw niya sa amin.

“Hahahahahahahaha!” Tawanan ulet ang mga katropa.

Ngunit napikon ako sa pagsigaw niya. Nilapitan ko si Roselyn, dinakma ang isang upuan at padabog na pinaharap iyon sa kanya. Umupo ako roon, ang mga braso ay ipinatong sa likurang sandalan nito at ang mukha ay pilyong nanghahamon at nang-iinis. Tinitigan ko sya. “Sigurado ka bang ‘di ka aalis habang gagawin namin ang gusto naming gawin dito?”

Dinilatan naman nya ako. Binulyawan. “Hoy Mr. Mayabang, hindi ka naman bingi, diba!”

“Wow, ganda sana, kaso mataray. Grabeh! Kung maghubad kaya ako, ‘di ka pa rin aalis?” ang paghamon ko.

“O e, ‘di maghubad ka? Jows koh naman… yan lang ba? Tagal! Hmpt!” sabay yuko uli at itinuloy ang pagsusulat, tila kampanteng hindi ko gagawin ang aking sinabi.

“Abababa! Hinahamon ako!” Sa isip ko lang habang nagwawala naman ang mga ka-tropa kong mga manyak sa kakakantyaw at kakatawa.

“Hubarin mo na, Jak Mikey, ipakita mo na!” ang sigaw na ng mga barkada.

Feeling ko ay namula ang mukha ko sa hindi inaasahang pagkapalaban ni Roselyn at sa napasukang sitwasyon kung saan ay hinahamon na rin ako ng mga barkada na gawin ang sinabi kay Roselyn.

Dahil na-corner na, wala na akong nagawa kungdi ang tumayo at sinimulang dahan-dahanin ang pag-unbutton ng polo shirt. Nung tuluyan nang matanggal ang mga butones, inihagis ko ang polo shirt ko sa isang armchair, ang mata ay nakatutuk kay Roselyn.

Parang wala lang nangyari kay Roselyn. Nakayuko pa rin siya, walang pakialam. Tila hindi ako nagi-exist, walang tigil sa pagsusulat. Walang humpay naman ang pagkakantyaw at paghihiyaw ng mga barkada. “Hubarin nay an, Jak Mikey! Hubarin mo na!!!”

Lalo pa akong na-challenge sa ginawa ni Roselyn na pag-dedma sa paghuhubad ko. Kaya itinuloy ko pa ang paghubad. Ang sunod kong tinanggal ay ang aking sinturon at inihagis uli iyon sa armchair.

Kagaya ng dati, wala pa ring kibo si Roselyn. Kaya tinanggal ko ang butones ng pantalon at pagkatapos ay dahan-dahang ibinaba ang zipper.

Lalo pang lumakas ang kantyawan ng barkada. Tila ramdam ko naman ang malakas at mabilis na pagkabog ng dibdib ni Roselyn. Hindi ko maintindihan kung na-excite siya, nabastusan, o nagtitimpi lang sa galit. Ngunit hindi pa rin sya natinag. Alam kong kahit patuloy lang siya sa pagsusulat, ang paghuhubad ko ang nasa isip nya.

“Ayaw mo pa ring sumuko ha. Tingnan natin…” ang bulong ko sa sarili. At tuluyan ko ng ibinaba ang pantalon ko, pati na ang brief.