Chapter 7 Chapter 7 (Panaginip)

Tila naging bulag ako sa bawat pangyayari. Ang tanging alam ko lang ay naglalagablab na ang aking katawan sa pangangailangan. Natagpuan ang sariling sinasamyo nang kanyang malambot na labi.

I gasped when his hot lips touch my delicate skin. Mula sa aking mga daliri sa paa ang kanyang malamyos na labi. Pataas ang pagpatak nito ng halik hanggang aking hita.

Unti-unti siyang umahon at hindi ako hiniwalayan ng kanyang tinging nakakapaso. I gulped my nervousness. Tila doon binuhos lahat ng kaba. Nanginginig man ang kalamnan ko nanaig parin ang pagnanasa.

Hinubad nito dahan dahan ang pang itaas na saplot. Habang ako nasa kama. Nanginginig ang tuhod na pinagsiklop iyon. Umiling ito at tumalikod. May kinuha itong inumin at nilagok.

Ang anino nito na aking nakikita ay nakakaintimida sa akin. Napalunok ako nang unti unti itong lumapit sa akin sa kama.

Naamoy ko agad ang hininga niya. Nakakaadik at nakabasa ng pagkababae. Pinarte niya ulit ang aking hita at nilubog agad ang ulo doon.

"L-Leon.."

"Hmmm..." He smelled me down there. Namaluktot ang aking daliri sa paa nang humagod ang kanyang dila.

Kahit may munting saplot ako doon. Ramdam’ ko parin ang init ng kanyang hininga.

"Leon uhmm.."

My fingers crumpled on the sheets. Binagsak ko ang ulo sa kama at pumikit. Kasabay nang pagpikit ang parang kidlat na alaala.

Sa isang napaka dilim na kwarto. Nakita ko ang batang sarili na nakaposas.

Hilam ng luha ang aking pisngi. Wala akong pasa pero dahil sa pilit na inaalis ang kamay sa posas nagmarka ito sa aking balat.

"H-Huwag po." I cried. Napahagulhol at napasigaw nang hilahin nang lalaking hindi ko maaninaw ang mukha dahil sa dilim.

"Ah! H-huwag p-po! Maawa k-kayo!" Hinawakan nito ang magkabila kong kamay at pininid sa aking ulohan.

" Akin ka. Akin.." H-His voice.

Tila pelikula sa aking isipan. Nakita ko kung paano nito marahas na sinira ang damit ng batang babae.

Sa dilim nakita at narinig ko.Lahat nakita ko kung paano angkinin ng malaking lalaki ang batang paslit.

Hinalikan nito at nakita ko ang marahas na paghampas ng ibabang bahagi ng katawan nito sa ibaba ng batang babaeng sumisigaw sa sakit.

Nangilabot ako sa nakita. Ang batang babaeay ako. Unti-unting nagka liwanag ang mukha ng lalaki dahil sa maliit na liwanag ng buwan.

Si Leon!!

Tila binusan nang napakalamig na yelo ang aking pagkatao. Tinulak ko si Leon at pinagsiklop ang mga hita.

"What's wrong?" Takang tanong nito.

Napahagod ako sa aking buhok at mabilisan kong pinulot ang nagkalat na mga damit ko sa sahig. Pinulot ko rin ang salamin kong nalaglag kanina.

Hinawakan ako nito sa siko. "Huwag mo’kong hawakan!!" Sigaw ko at takot na lumayo sa kanya.

Gulong gulo ako! Gulong gulo ang utak ko. Umigting ang panga nito at tinignan ako na may malalim na naisip.

"U-Uwi n-na ako."

"May naalala ka?" Seryosong tanong sakin nito. Nilukob ako ng kaba. Anong alala?may alam ba siya?

"Alala? B-Bakit? May dapat ba akong maalala?" Garalgal na tanong ko. Sinubukan ako nitong hawakan pero lumayo ako.

"Huwag! M-Masama ang pakiramdam ko."

"Ihahatid kita." Pinal na sabi nito at sinuot ulit ang damit. Napaiwas ako.

"H-Huwag n-na." Napatigil ng abutan ako nito ng pera. Nanginginig ang kamay na kinuha ko iyon at isinilid sa bag.

"Ihahatid kita."

"Huwag na-"

"Sabing ihahatid kita!" Tila napigtas ang pagtitimpi nito. Napaawang ang labi ko ng parang may alaala na gustong dumukdok sa aking utak pero may humihila.

Napahawak ako sa ulo ko at napapikit na lamang. Sobrang sakit..walang kasing sakit. Mahigpit ang hawak ko sa kutson ng upuan ng kotse.Umuusok iyon at wala akong makita. Walang pake’alam dahil sa sakit na nararamdaman.

"T-Tulong! Agh!" Dugong nasa gitna ng aking hita ang aking huling natandaan bago nawalan ng malay.

Mula sa misteryosong panaginip ay napamulat ako. Hapong-hapo at puno ng pawis ang mukha.

Panaginip.

"Angelica,sumisigaw ka. Ayos kalang ba?" Si Tita Elisa na nakasilip sa pinto.

"O-Opo, panaginip lang po."

" Sige,matulog kana. Pupunta tayong hospital bukas." Sabi nito bago isinara ng pinto.

Kanina halos ayaw kong idikit ang sarili kay Leon. Kinakabahan ako simula ng may nakita ako sa aking isipan. May parte sa akin na natatakot sa kanya. Natatakot ako dahil bakit nasa panaginip ko siya? Bakit, bata ako sa alaalang iyon? Bakit?

Pareho kaming hindi nagsalita pagkatapos ‘nun. Alam kong lihim niyang tinatantiya ang galaw ko.

Araw na naging linggo na umiwas ako sa kanya. Hindi ko tinanggap ang alok ulit ni Ate Celine. Bahay, eskwelahan at hospital lang ako ngayon.

Fifty Thousand ‘yung perang binigay niya na pa unti unti kong binibigay kay lola at tita dahil baka mag isip sila kung saan ko kinuha ang pera.

Ang perang hindi tumagal dahil sa mahal ng gamot at mga aparato na kinakabit kay lolo. Gumising na ito pero matamlay parin. Isang buwan na kami sa hospital at parang naging tahanan na iyon ni lolo.

Ilang linggo rin ang lumipas ng may bumago sa pakikitungo nila sakin sa eskwelahan.

"Angelica,bulaklak pala p-para saiyo." Si Barcelona na nakatayo sa gilid ko. Nilapag ko ang ballpen at tinanggap ang bulaklak.

Nakita kong namula ito at napakamot sa ulo. Siniko ako ni Kaira ng tuksuhin ito ng ka klase namin.

"Kaya pala binubully ka noon dahil nagpapansin sayo. Naku!"

Huminga nalang ako ng malalim. Walang araw na hindi ko siya naiisip. Noong kailan ko lang siya nakilala pero bakit ganon? Iba ang nararamdaman ko?

Nagsimula akong makihalubilo sa mga ka klase ko at sumama paminsan minsan. Nagsimula akong tumanggap ng manliligaw.

Sa labas ng gate ay naka abang si Seth. Ayoko man sana siyang pansinin para iwas gulo kami ni Karina pero sobrang makulit ang isang ito.

Maraming napapatingin sa amin. "Angelica,hatid na kita."

Umiling ako. "Huwag na. Ayoko ng gulo Seth. Palagi akong binubully ng girlfriend mo."

"Walang kami ni Karina ,Angel. Pakiusap naman,ihahatid lang kita."

Tinulak ako ni Kaira papuntang kotse nito.

"Sige,na! Kakaawa e. Kinakaawa na nga yan ni Karina ‘e. Hatid lang nga oh!"

Huminga ako ng malalim at tumango. Lumawak ang ngiti at pinagbuksan ako ng pinto.

Paalis ng eskwelahan ay napatingin ako sa labas. Nilukob ako ng kaba ng makitang nakababa ang bintana ng kotseng itim. Kotseng ilang araw na akong minamanmanan. Alam ko , dahil kotse iyon ni Leon.

"Nakukulitan ka na ba sa akin Angel?" Tanong ni Seth ang nakapagbalik sa tino ko.

Umiling ako at tipid na ngumiti. "Hindi naman,ayoko lang talaga ng gulo."

Huminga ito ng malalim."Matalik na kaibigan at kababata ko lang si Karina. Ganon talaga ugali non. Pasensyahan mona pero pinagsasabihan ko naman siya."

"Ah ganon’ ba."

"Sana bigyan mo ako ng pagkakataon."

Napatingin ako sa kanya na nasa akin ang tingin. Umiwas ako. "H-Hindi pa ako handa Seth ‘e. Pag-aaral talaga ang sa isip ko. Pasensya. Pero ,andito ako bilang kaibigan mo."

Nawala ang ngiti nito sa labi at naging seryoso. Sa hospital ako nagpa hatid. Sa labas bumili ako ng pagkain para kina lola at tita. Bumili naman ako ng lugaw para kay lolo.

Sa labas ng kuwarto ni lolo ay nangunot ang noo ko na makitang sinisigawan si lola.

"Naku Ising bayaran niyo naman ang utang niyo sa akin. Alam kong nasa hospital kayo pero may dengue rin ang anak ko."

Naaawa akong makita ang lola ko na tila hindi alam ang gagawin.

"G-Gagawan ko ng paraan Maymay ha. P-Pasensiya na talaga. Bigyan mo pa sana ako ng ilang linggo-"

"Naku hindi pwede! Sa isang araw na labas ng anak ko. Wala akong bayad sa bill!"

Hinawakan ko si lola at nilagay sa gilid ko. "Magkano po ang utang ni lola?"

"Kinsi Mill! Wala pa ng tubo doon."

"Hija,pasensya na. Ako na dito."

Umiling ako kay lola at hinarap ang babae. " Sige ho. Bukas.. Sabihin niyo ang numero ng room niyo hahatid ko ang pera."

"Hija!"

"Lola,ako na ang bahala."

Sa huli walang nagawa si lola sa gusto ko. Kahit hindi ko alam ang gagawin at kukuha ng pera.

Kinabukasan pumasok ako sa eskwelahan. Kakapalan ko na ang mukha ko. Ito lang ang paaraan. Baka makahiram ako kay Ate Celine ng pera o kahit magkano man lang.

"Kaira..k-kailangan ba ni Ate Celine ng bantay sa anak niya ngayon?"

Lumiwanag ang mukha nito. "Hay salamat! Oo! nalungkot ‘hun dahil hindi ikaw ang nagbabantay e."

"Sige mamaya,pupunta ako doon."

"Sure!"

Alas tres ng hapon nagsilabasan na kami ng eskwelahan. Umalis agad si Kaira dahil may pupuntahan. Sa labas ng gate,paalis na sana ako ng magtakang palapit sa akin si Karina.

Hindi sila pumasok kanina ni Seth. Absent sila buong araw. Pinagtataka ko kung bakit umiiyak ito palapit sa akin.

Nakuha nito ang atensyon ng lahat sinampal nito ako bigla.

"Ikaw! Ikaw ang may kasalanan! Kasalanan mo!" Sasampalin pa sana ako nito ulit pero pinigilan ko ang kamay niya.

"Teka! Ano bang problema mo?"

"Ang arte mo kasi! Bakit kapa nagpahatid kahapon ha? Ang arte mo! Tingnan mo ang nangyari kay Seth?!"

Naguguluhan ako. " Teka,anong nangyari?"

"Binaril si Seth sa ulo! Buwesit ka! Skwater ang lugar niyo kaya siguro pinag tripan doon si Seth!! Masaya kana ha?! Na coma siya ng dahil sayo!"

Sinampal ulit ako nito pero sa pagkakataong ito.Tinanggap ko ang sampal na iyon. Dahil sa bigla hindi ko naramdaman ang sakit ‘nun. Tila gumuho ang aking isipan at tumambol ng sobra ang aking dibdib..

Skwater? Pero sa hospital ako nagpahatid! Paano siya napadpad doon?

Tila kidlat sa aking ulo bumalik ang isang alaala.

Punong puno ng pawis ang aming katawan. Ramdam’ ko ang init ng katawan niyang nakapatong sa akin. Pareho kaming humihingal.

Hinawakan nito ang aking panga at inanggulo iyon upang mahalikan niya. Ramdam’ ko ang pag sipsip at kagat niya sa ibabang labi ko.

Pagod na pagod ako at nagpaubaya sa kanyang halik. Gumapang ang halik nito sa aking panga hanggang sa aking tainga.

"Papatayin ko lahat na lalaking lalapit saiyo. Lahat-lahat papatayin ko. Maliwanag?"

Nilukob ng kaba ang aking dibdib at tila nanghihina akong napasandal sa pader ng gate. Hindi ko na marinig ang iyak ni Karina.

Si Leon.

Namuo ang luha sa aking mata at nabuo ang desisyon ko. Kailangan ko siyang makausap.