Make Me Feel

"Please Via. I badly need

this vacation now. Sobrang stressed na ako at wala na ako maisip sa mga

upcoming articles ko." Kung kinakailangan na lumuhod pa ako sa boss ko na

nagkataong childhood friend ko ay gagawin ko.

For three years ay hindi ako nag

leave o nag absent because I love my job so much. Pero lately ay parang

nabablangko at naiirita na lang ako ng wala sa oras. I feel like sleeping all

day. Tinatamad na ako bigla sa mga bagay na dati ay gustong gusto ko gawin.

One time I was browsing the

internet and found a travel blog that blew me away and gave me the urge to have

a vacation. Malaki ang chance na ma refresh ang utak ko at magka gana ulit ako.

I made a request yesterday at

ngayon lang ako pinatawag ni Via to tell me na baka hindi nya ma approve ang

request ko.

"Bee, you know how I would

want to approve your request right now, pero we need you here at least until ma

sort na natin ang lahat ng mga kailangan para sa annual company summit. We need

you now more than ever." Tinanggal ni Via ang suot na eyeglasses at tumayo

mula sa kinauupuan na swivel chair.

"But I am useless at this

state. I am so... Ugh! This frustrates me. My artistic juices aren't

flowing." I curled up my arms into my chest. I am not being demanding, I

just have my tendencies at alam ko naman na naiintindihan iyon ni Via.

Via pressed her lips together.

Tapos huminga sya ng malalim.

"Alright, I understand.

Ganito na lang ang gawin natin. I will try to pull some strings and babalitaan

kita agad." She squeezed my left arm and looked at me softly.

Ako naman ang napa buntong

hininga. "Okay, thanks Via. Alam mo naman na kung ako lang, walang kaso

sakin ang trabaho. I just feel so down these past few days at hindi ako makapag

isip ng matino."

I went back into my cubicle and

continued working. I was proof reading some articles passed by our interns at

laking ginhawa ko nang dumating na ang oras ng lunch. I went to lunch with Will

and Beks. Parepareho kaming senior na dito sa company.

"If ever na payagan ka, saan

mo ba balak pumunta?" Beks was munching on his fries. Patapos na kami at

nag uubos na lang ng oras when I opened my endeavour to them.

"I read a travel blog, and I

feel like coming to Cebu. Or Puerto Galera. It's not peak season so I don't

have to worry na makikipag siksikan ako sa dami ng tao. I just feel like

getting out of the city." I played with the straw of my red tea.

"Do you really think that

could work? Baka naman kasi kailangan mo lang magpa spa, or mag shopping."

It was Will. Nakatunghay lang sya sa aming dalawa ni Beks.

Sabay sabay kami na natanggap sa

trabaho namin when Osiris Media Corporation opened a new company, ang Places

and Faces travel and lifestyle magazine three years ago. We are all article

writers as well as editors.

Will looked like a nerd in his

wavy and messy hair plus the thick rimmed eye glasses, pero napatunayan nito

ang kasabihan na do not judge the person by it's look dahil kalog at makulit si

Will.

Si Beks naman, na ang real name

ay Samuel ay well, obviously gay. We call him Beks at okay lang naman sa kanya.

Rich kid na may gusto patunayan sa mga magulang at kapatid nya na hindi masyado

tanggap ang gender nya.

All of us have different

personalities, pero may isang bagay na parepareho kami. All of us are achievers

and competitive when it comes to our job and well, being indipendent. But we

never play dirty, and that's what makes us closer.

"It's not. There's this urge

inside me na nagsasabi na I have to go outside the city. Yung parang kailangan

ko ng hangin ng probinsya."

"Yeah, right. Sana talaga

payagan ka. Mukhang mawawala ka sa sarili kapag hindi ka pa naka alis."

Natatawa na sabi na lang ni Beks sa akin.

Napanguso ako. "Seriously. I

ferl stressed. Mas lalo akong walang magagawa nito, eh."

We went back to our cubicles and

I found a sticky note in the monitor of my computer. It was saying na puntahan

ko si Via sa office nya. This was probably written by her secretary.

Hindi ko alam pero maganda ang

pakiramdam ko. Malakas ang pakiramdam ko na makakarating na ako sa Cebu at

Puerto Galera. I am mentally, emotionally and well, financially prepared for

this trip. My parents gave me the condo where I live as a gift on my graduation

day kaya hindi na ako umuupa. Less gastos.

Dumaan muna ako sa lady's room

bago dumiretso sa office ni Via. Most of us don't call her boss. We're like a

family in here, but we respect her and everyone in the company. Isa pa, inaako

ni Via ang lahat kapag may pumapalpak na iba. That is how our company roll.

"Hey. I read the sticky note."

Bati ko sa secretary nya.

"Yep, I posted that. I'll

just inform Miss Via na nandito ka na."

"Thanks."

She told Via about me on the

phone at mabilis naman ako na pinapasok. I was all smiles when I came in at

binati rin ko ng ngiti ni Via.

"So...?" Parang bata na

tanong ko agad. My hands are at my back, excited ako since positive ang

nararamdaman ko na sasabihin nya sa akin.

Tumawa sya habang naktingala sa

akin. "Wow. You look happy already."

"Pakiramdam ko, pinayagan

ako. Please say na tama ako." Pinagsalikop ko ang mga kamay ko sa harap

nya na parang nagdadasal.

"Well, technically, I would

say yes.." She trailed off habang nawala naman ang ngiti ko.

Nangunot ang noo ko.

"Technically? What does it mean?"

"Well, I was about to tell

the superiors your request when an email came. The local government of Isabela

requested na gumawa tayo ng special feature sa kanila. Like, ten pages spread

sa magazine. They have this campaign for local tourists to visit Isabela for a

provincial experience." Paliwanag nya. She was looking at me the whole

time, probably to see my reaction.

I groaned. "Seriosuly, Via?

I was asking for a vacation, not more job-"

"Hey, wait." Agad na

putol nya. Itinaas nya ang dalawang kamay nya. "Before you react, I am

gonna offer you a deal you can't refuse. Can I?" May ngiti na naman sa

labi nya.

I cleared my throat. "Okay,

fine. What is it?"

"All expense paid nila ang

one week stay ng crew na ipapadala ng company for the feature. One week, Bee.

One week na wala kang gagastusin."

"But again, that's more

job!" I hissed. Parang gusto ko maglupasay sa sahig. Napufrustrate na ako.

Parang gumuho ang Cebu at Puerto Galera sa isip ko.

"No, listen. I thought of

this idea. Imbes na isang crew ang ipadala ko, why not ikaw na lang? I can give

you one more week para sa vacation na hinihingi mo. I can't turn down this

offer. Mas lalo naman na mababawasan ang man power dito kung tatlong tao pa ang

ipapadala ko. You have a background in photography, you're an article writer

and an editor. You are a crew your self."

Napakurap kurap ako.

May point si Via. We can't turn

down this offer. I bit my lip and played with it for a while. At least parang

two weeks ako na wala sa city kahit pa one week worth of job yung kalahati

noon.

"What do you think,

Bee?" Via called me again.

Napabuga ako ng hangin.

"Fine. Kailan 'to?" Walang gana na tanong ko.

Tumawa si Bee. "According sa

napag usapan namin, I can send you there as soon as the next day. Your

choice."

Wala na akong nagawa kundi

sabihin kila Will at Beks ang pagpayag ko sa offer ni Via nang nasa kotse na

kami ni Beks. Mula sa office namin sa Mandaluyong ay ida drop namim si Will sa

Estrella dahil nandoon ang apartment nya. Sa Ortigas naman ang condo namin ni

Beks kaya honahatid nya na muna ako bago sya dumiretso.

"It's a literal business

with pleasure. And honestly, kung ako ang inofferan ni Via nyan, hindi na ako

magdadalawang isip pa. All expense paid ang one week mo, eh for sure parang

bakasyon na rin iyon." Agad na sabi ni Beks.

"Beks is right. I don't see

anything wrong with it." Sang ayon ni Will sa likod.

"Maybe I am just afraid.

After pa ng trabaho ang bakasyon ko eh sa office pa nga lang, pakiramdam ko

nasasakal ako. There is really something wrong with me."

Tumawa ang dalawa.

"Daan ka muna mental."

Pang aasar ni Will.

"Daan ka na ba namin? Hindi

pa tayo nakakalabas ng Manda." Dagdag pa ni Beks.

"Eh kung pag untugin ko kaya

kayo?" Inirapan ko sila at sabay lang silang natawa.

When I arrived home, nagpahinga

lang ako saglit at nagsimula na ako mag ayos ng gamit. At least dalawang

trolleys at isang backpack ang estimate ko na kailangan ko dalhin. Hindi naman

ako maarte pero I feel like bringing something for emergency situations.

After an hour, naayos ko na ng

mga damit na dadalhin ko. Bukas ko na aayusin mga toiletries and such dahil

papasok pa naman ako bukas. Pinilit ko matulog ng maaga thinking na eight or

more hours of sleep can make a difference at baka maging maganda ang mood ko

kinabukasan.

Pero nainis lang ako dahil

masyado akong maaaga nagising. I slept around nine pm and woke up six am while

nine am pa ang pasok ko. Nag alarm pa naman ako.

Nagbabad na lang ako sa bathtub

habang iniisip ang mga pwede mangyari sa pag i stay ko sa Isabela. And where

should I go sa one week vacation ko. I wanna enjoy Cebu or Puerto so I have to

decide kung saan na muna ako pupunta.

The day went by fast. Hindi na

muna kami umiwi nila Beks at Will dahil nag request sila na kumain kami sa

labas since maaga ang alis ko bukas. Quarter to ten am ang flight ko at one

hour lang naman ang tagal.

May susundo raw sa akin mula sa

Cauayan airport para ipakilala ako sa Governor nila. Via said na kinausap na

nila ang mga coordinators at ipinaliwanag bakit ako lang ang pinadala. Medyo

kinakabahan ako. May mga nakilala na rin naman ako na artista. Actually, I have

two celebrity friends, pero ngayon pa lang ako makakakilala ng politiko.

Pasado alas siete ako nai drop

off ni Beks sa condo ko. Tinapos ko ng mabilisan ang pag iimpake. I have the

company's equipments with me. Well, this is one of the hard part. Dahil ako rin

ang photographer, ako ang may dala lahat ng equipments.

Pero nag arrange naman si Via ng

service ko from the company para maihatid ako sa airport. One of the many

things I like about my work are things like these. Perks and well, alaga kami

ng company. Kapag work related, ayaw kaming pinaglalabas ng pera ng company as

much as possible. They wanted it covered.

Nagising ako ng pasago alas

singko. Alas sais daw dadating ang sundo ko. I have to be at the airport by

seven. Ininit ko na lang ang pizza na nasa ref at naligo. I told the driver of

my service na umakyat para matulungan ako sa mga dala ko.

Inabala ko sa pagbabasa ng mga

blogs at sa pinterest ang sarili ko habang nasa airport hanggang sa tawagin na

kami para sa flight.

Agad ko naman na nakita ang sundo

ko when I arrived at Cauayan airport. The charming middle aged lady's name is

Daisy. Naka suot sya ng puting damit na may logo ng Isabela.

She helped me with my things and

all lalo na ng makarating kami sa hotel na tutuluyan ko.

"Four days ka na naka book

dito. Yung last three days mo, sa Hacienda Esquillo ka mag i stay kasi bukod sa

kasama sya sa iko cover mo, may mas malalapit na attractions doon at mapapagod

ka pa sa byahe kung dito ka pa uuwi. Nakausap na namin si Mr. Esquillo at payag

naman sya na doon ka mag stay." Paliwanag ni Daisy habang nasa elevator na

kami paakyat sa kwarto ko.

"Okay lang. Sige. May

service ba ako sa pagpunta ko from places to places?"

"Oo naman. Naka arrange na

iyon." Jumpy pa na sabi nya. "Excited na nga kami lahat sa project na

ito. Sabi pala ni Gov. magpahinga ka muna saglit tapos tsaka na kita

ipapakilala sa kanya."

Nagpasalamat ako sa kanya.

Babalikan nya raw ako for lunch tapos didiretso na kami para makilala ko ng

personal ang Governor nila. Tumanggi rin kasi ako nang ayain ako ni Daisy na

kumain kanina dahil busog pa naman ako.

I took a nap then nag ayos ng

sarili. Tamang tama nang tawagan ako ni Daisy dahil handa na ako. Medyo

kinakabahan ako dahil may ilang media at bloggers ang darating mamaya para

kunan kami ng pictures para maibroadcast ang project.

Daisy was very accomodating. I

don't usually like talkative people pero hindi ako na bored sa byahe dahil sa

kanya. Naisip ko tuloy na mukhang meenjoy ko ang trabaho ko rito.

"Ang puti puti mo naman

hija. Nakakasilaw ka. Kanina pa ako nasisilaw lalo na ngayon na naka sleeveless

ka." Biglang sabi ni Daisy sa akin.

Tumawa lang ako. I don't know but

I don't take compliments well. Nasanay ako na normal lang ako kapag itinabi na

ako sa mga kapatid at pinsan ko, so when people in the outside world started

giving me compliments, hindi ko alam ang gagawin.

"Ang kinis kinis mo pa. Para

kang model."

"S-Salamat po." Ang

tangin kong nasabi.

Sya naman ang natawa.

"Halika na nga, para after

mo ma meet si Gov masimulan mo na i cover ang munisipyo. Nasa iyo naman ang

intenirary diba?"

Tumango ako.

We were talking while walking.

The meeting went well. Hindi

naman ako nagkalat at friendly ang mga tao kaya hindi na ako kinabahan. After

ko makuhaan ng pictures at makuha ang ilan pang details ng munisipyo ay

ihinatid na ako pabalik sa hotel. Iyon lang naman ang schedule ko for that day

at maaga pa naman kaya nag decide ako na mag ikot ikot.

I have a map with me.

Naglalakad lakad ako hawak ang

personal camera ko when I noticed someone looking at me. Hindi ko matingnan

yung lalaki pero ramdam ko na nakatingin lang sya sa akin from afar. He was

just standing there and I can feel his gaze. Kinilabutan ako.

Hindi ako nagpahalata na

nararamdaman ko ang pagtitig nya. I still stayed at my position and took some

more photos. Unti unti akong naglakad lakad kunwari pero napansin ko na

naglalakad rin sya ng kaunti.

I was already mentally counting

para sa pagtakbo sana nang marealize ko na naglalakad na sya palapit sa akin.

"Shit. Please no." Mahinang

usal ko. I was frozen, di ko alam ang gagawin.

Unti unti ko syang nilingon at

ang matangos nyang ilong at deep set of dark eyes ang unang nakita ko.

Napapikit ako bigla nang mabilis

na syang nakalapit at bumulong sa akin.

"Miss, bukas yung zipper

mo." Rinig ko na mahinang sabi nya.